استفاده مجدد تطبیقی به عنوان یک راهکار جهت حفاظت از میراث معماری مدرن ایران

بناهای تاریخی در نشان دادن هویت های فرهنگی شهرها و بالتبع آن جوامع شهری در سراسر دنیا مهم هستند. در دوره معاصر، استفاده مجدد تطبیقی به عنوان یک استراتژی برای حفاظت از این بناها برای نسل های حال و آینده قلمداد می شود. تصمیم به استفاده مجدد از یک بنا می تواند مجموعه پیچیده ای از ملاحظات اعم از مکان، میراث فرهنگی ، سرمایه های معماری و روندهای بازار را شامل شود. امروزه نقش حفاظت از بنا از حفاظت صرف، به بخشی از یک استراتژی برای بازسازی و پایداری شهر تغییر یافته است . استفاده مجدد تطبیقی ، یک استراتژی قدرتمند برای اعمال این تغییر است . بناهای میراثی از نظر انتقال هویت فرهنگی برای نسل های بعدی بسیار مهم هستند. در جایی که ساختمانهای میراثی دیگر نمی توانند با کاربری اصلی خود کار کنند، پیشنهاد یک عملکرد جدید به منظور حفظ اهمیت بنای میراث اجتنابناپذیر است . معماری مدرن نیز بسان هر دوره ای از تاریخ معماری دارای آثار شاخص ، نفیس و طبیعتا دارای مراتب مختلف ارزش بوده است . در ایران نیز، آثار ارزشمندی در این دوره از تاریخ معماری پدید آمده است که بعضا در عرصه جهانی حائز اهمیت اند و می توانند در بحث کاربری مجدد قابل توجه باشند. هدف از این تحقیق بررسی استفاده مجدد تطبیقی به عنوان راه کاری جهت حفاظت از ساختمانهای میراثی رها شده یا بلااستفاده، به ویژه میراث معماری مدرن است . برای دستیابی به این هدف داده ها از طریق بررسی ادبیات و تحلیل محتوا جمع آوری شده است . روش دستیابی به مطالب در این تحقیق ، روش مطالعه اسنادی و کتابخانه ای از طریق مطالعه منابع مکتوب فارسی و انگلیسی ، مراجعه به اسناد و مدارک نوشتاری ، گفتاری و تصویری است .