تدوین راهبرد کاربرد رنگ در فضاهای شهری

یکی از ارکان مهم در ادراک محیط استفاده از حس چشمی است که در این میان، رنگ ها نخستین مولفه همراه با شکل ، درک می شوند. روش به کار گیری و چیدمان رنگ ها در فضای شهری از اهمیت خاصی برخوردار است . با توجه به اینکه طراحی و کاربرد منطقی رنگ در شهر یک اصل تاثیر گذار بر رفتار افراد به شمار می رود، موجب برقراری تعامل و ارتقا مشارکت در مکان است . درواقع می توان گفت رنگ مهم ترین نقش را در الگوی رفتاری انسان شهر نشین داشته و عنصر اجتماعی و توانمندی است که افزون بر رسالت و وظیفه پیام رسانی و انقال مفاهیم ، جذابیت بصری شهری را نیز به دنبال دارد. علیرغم اهمیت شایان عنصر رنگ ، اصولا این معقوله و تاثیرات فضایی آن بر ساکنان شهر کمتر مورد توجه قرار گرفته است . شهر تحت تاثیر عواملی همچون آلودگی هوا، ازدحام تراکم وسایل نقلیه ، افزایش روز افزون جمعیت ، اقلیم جغرافیایی متنوع در مناطق مختلف آن و عواملی از این قبیل به توده ای خاکستری و بی رنگ تبدیل کرده است . با بررسی و شناسایی تاثیرات رنگ و بر اساس یک سیستم رنگی سازمان یافته و همچنین با تدوین برنامه ریزی اصولی و عملی در ساختار شهر می توان در ایجاد تمرکز ذهنی و افزایش حس ارامش در محیط یا به عبارتی آرام سازی بصری ، موثر عمل نمود. در این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی و با هدف تدوین راهبرد در مقوله رنگ در فضاهای شهری ، اشاره شده است . نتایج پژوهش نشان می دهد که کاربرد صحیح رنگ در فضاهای شهری عاملی تاثیر گذار در خوانایی ، هماهنگی ، پویایی و سرزندگی شهر ها است .