بررسی شاخص های حضورپذیری درفضا جهت ارتقا حس سرزندگی و افزایش قدرت یادگیری در فضاهای آموزشی

آموزش، رکنی مهم در توسعه و تامین نیروی انسانی لازم برای آینده یک جامعه می باشد. محیط آموزشی مطلوب قادر است سرعت توسعه ، پیشرفت و قدرت یادگیری دانش آموزان را افزایش دهد. شخصیت هر فرد وابسته به فضایی است که در دوران جوانی و نوجوانی خود در آن رشد و پرورش پیدا کرده و نکاتی را آموخته است .با توجه به مباحث مطرح شده هدف پژوهش بررسی شاخص های حضورپذیری در فضاهای آموزشی جهت ارتقا حس سرزندگی و افزایش قدرت یادگیری دانش آموزان می باشد و پرداختن به بررسی مفهوم رضایتمندی و عوامل ارتقاء دانش آموزان از مدرسه میباشد. روش انجام پژوهش حاضر به صورت توصیفی - تحلیلی و کمی -کیفی و اسنادی کتابخانه ای و براساس مطالعات انجام شده و بررسی نظریه معماران صاحب نظر، می باشد به گونه ای که ابتدا از طریق روش کتابخانه ای به انجام مطالعات گوناگون پرداخته می شود . سپس شاخص های حضور پذیری در فضاهای آموزشی مشخص میشود نتایج بدست امده نشان میدهد شاخص های حضورپذیری شامل : فضاهای قابل تغییر، همه شمول بودن فضا، ترکیبی از مبلمانمختلف ، اختلاط کاربری ها، تامین گزینه های متفاوت رفت و آمد، رویت پذیری ، عناصر با کارکرد ثانویه که هر کدام دارای زیرشاخه های مخصوص به خود شامل :حس تعلق ، نظم ، هویت ، تفریحی ، مقیاس انسانی ، اجتماعی ، فرهنگی ، تسهیلات، دسترسی ، روشنایی ، زیست محیط ( وجود درخت و...) می باشد بر سرزندگی و افزایش قدرت یادگیری دانش آموزان موثر است . درنهایت مشخص شدکه سرزندگی به پایداری ، خود کفایی ، انعطاف پذیری ، سازگاری و ظرفیت جهت خود سازی ، مسئولیت امنیت مربوط می شود.سرزندگی عاملی می باشد که در نهایت رضایت مردم و جذابیت فضاها به دست می آیدکه در انتها باعث تشکیل فضایی زیست پذیر میشود. فضایی سرزنده است که ، حضورقابل توجهی از افراد و تنوع آنها از نظر جنس و سن در ساعت های گوناگون روز در آن حضور مستمر و ماندگاری داشته باشند