بررسی رابطه ی نشاط معنوی و سازش یافتگی اجتماعی و رضامندی زوجیت در والدین کودکان با اختلال رفتاری

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ی نشاط معنوی و سازش یافتگی اجتماعی و رضامندی زوجیت در والدین کودکان با اختلال رفتاری بوده است. روش تحقیق حاضر نیز در حیطه تحقیقات توصیفی از نوع همبستگی بوده است. از آنجا که فهرست دقیقی برای جامعه پژوهش در دسترس نبود، لذا از بین کل دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر زنجان، تعداد ۱۰۰ نفر از والدین دارای کودکان با اختلال رفتاری با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در پژوهش حاضر برای سنجش آزمودنی ها و پاسخ دهی به سوالات پژوهش از ابزار های پرسشنامه های مقیاس سنجش نشاط معنوی دکتر افروز،مقیاس فارسی کوتاه مهارت اجتماعی واینبرگ، فرم کوتاه پرسش نامه ی رضامندی زوجیت دکتر افروز و برای سنجش اختلالات رفتاری کودکان از مقیاس درجه بندی مشکلات رفتاری کودکان راتر استفاده شده، و برای تحلیل های آماری از نرم افزار ۲۳spss- و روش های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. یافته های بدست آمده از پژوهش حاضر نشان دادند که میان نشاط معنوی، سازش یافتگی اجتماعی و رضامندی زوجیت در والدین کودکان با اختلال رفتاری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد که این رابطه در تمامی خرده مقیاس های این متغیر ها نیز مشهود است. همچنین می توان با تاکید بر یافته ها چنین گفت که سازش یافتگی اجتماعی و نشاط معنوی به خوبی توانایی پیش بینی رضامندی زوجیت را در والدین کودکان دارای اختلال رفتاری دارند. با استفاده از یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که هرچه والدین دارای کودکان با اختلال رفتار تعاملات بهتری را با یکدیگر برقرار کنند، از نظر نشاط معنوی و سازگاری اجتماعی بهتر عمل کرده و توانایی بیشتری را در مدیریت خود دارد.