نقش فناوری های دیجیتالی در آموزش مجازی فراگیران

یکی از مولفه های اساسی برنامه توسعه پایدار سازمان ملل متحد در سال ۲۰۳۰، آموزش با کیفیت است. هدف آن تضمین آموزش با کیفیت فراگیر و عادلانه برای همه است. فناوری های دیجیتال به عنوان ابزاری ضروری برای دستیابی به این هدف ظاهر شده اند. این فناوری ها تاثیر قدرتمندی بر سیستم آموزشی نشان داده اند. همه گیری اخیر COVID-۱۹ کاربردهای فناوری های دیجیتال در آموزش را بیشتر نهادینه کرده است. این فناوری های دیجیتال یک تغییر پارادایم در کل سیستم آموزشی ایجاد کرده است. این نه تنها ارائه دهنده دانش است، بلکه یک سازنده اطلاعات، یک مربی و یک ارزیاب است. پیشرفت های فناوری در آموزش، زندگی دانش آموزان را آسان تر کرده است. امروزه دانش آموزان به جای استفاده از قلم و کاغذ، از نرم افزارها و ابزارهای مختلف برای ایجاد ارائه و پروژه استفاده می کنند. در مقایسه با مجموعه ای از نوت بوک ها، یک iPad نسبتا سبک است. وقتی با یک کتاب سنگین مخالف هستید، گشت و گذار در یک کتاب الکترونیکی آسان تر است. این روش ها به افزایش علاقه به تحقیق کمک می کند. با توجه به اینکه ترکیب فناوری های دیجیتال یک فرآیند پیچیده و مستمر است که بر بازیگران مختلف در اکوسیستم مدرسه تاثیر می گذارد، نیاز به نشان دادن چگونگی ارتباط این تاثیرات و شناسایی عواملی وجود دارد که می توانند تغییرات موثر و کارآمد را در محیط های مدرسه تشویق کنند. این مقاله به طور مختصر در مورد نیاز به فناوری های دیجیتال در آموزش است و کاربردها و چالش های عمده در آموزش را مورد بحث قرار می دهد.