بهبود صفات رویشی بذر سیاه تاغ Haloxylon ammodendron، با کاربرد پرایمینگ زیستی و مکانیکی
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 93
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJRDR-27-2_013
تاریخ نمایه سازی: 24 فروردین 1402
چکیده مقاله:
تاغ Haloxylon ammodendron از گونه های است که بصورت گسترده در احیای مناطق خشک مورد توجه است. با توجه به حساسیت مرحله جوانه زنی بذور و مشکلات مناطق بیابانی، استقرار و زنده مانی گیاه وابسته به عبور از مراحل ابتدایی رویش است. هدف پژوهش حاضر، ارزیابی نقش روش های زیستی و مکانیکی پرایمینگ در بهبود خصوصیات رویشی نهال تاغ بود. کشت در دو بخش سینی نشا و پتریدیش درقالب طرح کامل تصادفی انجام شد. باکتری های Pseudomonas fluorescens ،Azotobacter chroococcum، Bacillus megaterium، Azospirillum lipoferum و Flavobacterium F۴۰. تیمارهای پرایمینگ زیستی آزمایش بودند. دستگاه اولتراسونیک با طول موج ۲۴ kHz به مدت ۵ دقیقه تیمار پرایمینگ مکانیکی را اعمال نمود. پرایمینگ زیستی و مکانیکی اختلاف معنی دار (۰۱/۰>p) در طول ریشه چه، نسبت طول ریشه چه به ساقه چه، رشد گیاهچه ای، وزن تر ریشه چه وساقه چه و وزن خشک ساقه چه در آزمایش پتریدیش , و سینی نشاء داشتند. تیمار اولتراسونیک سبب افزایش (۳۳%) وزن تر ریشه چه نسبت به شاهد در سینی نشا شد. تیمار Azotobacter ، سبب افزایش معنی دار طول ریشه چه (۱۹۳%)، نسبت طول ریشه چه به ساقه چه (۱۳۲%)، رشد گیاهچه ای (۱۰۸%)، وزن تر ریشه چه (۲۳۲%) وزن تر (۱۸۹%) و خشک (۱۸۹%) ساقه چه تاغ نسبت به شاهد در پتریدیش شد. این باکتری طول ریشه چه (۱۶%)، نسبت طول ریشه چه به ساقه چه (۶۰%)، وزن تر (۲۶۸%) و خشک (۶۸۸%) برگ و سطح برگ (۱۷۲%) را نسبت به شاهد در سینی نشا افزایش داد. Flavobacterium طول ساقه چه (۴۰/۲۱+) را نسبت به شاهد در سینی نشا افزایش داد. باکتری Azospirillum lipoferum وزن تر (۶۵٪) و خشک (۱۵۶٪) ساقه چه این گیاه را در سینی نشا با اختلاف معنی دار افزایش داد. باکتری های Azotobacter chroococcum، Flavobacterium وAzospirillum lipoferum برای بهبود شرایط تولید نهال تاغ قابل توصیه اند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ندا ابراهیمی محمدآبادای
دانشجوی دکتری، رشته بیابان زدایی، گروه مدیریت مناطق خشک، دانشکده کویرشناسی، دانشگاه سمنان، ایران
سیدحسن کابلی
استادیار، گروه مدیریت مناطق خشک، دانشکده کویرشناسی، دانشگاه سمنان، ایران
فرهاد رجالی
دانشیار موسسه تحقیقات خاک و آب، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی کرج ایران.
علی اصغر ذوالفقاری
دانشیار، گروه مدیریت مناطق خشک، دانشکده کویرشناسی، دانشگاه سمنان، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :