ارائه رویکردی برای برنامه ریزی توسعه شبکه های توزیع آب و جمع آوری فاضلاب با استفاده از تحلیل پویایی شناسی سیستم ها و الگوریتم های هوش مصنوعی

برنامه ریزی توسعه شبکه های توزیع آب شهری و جمع آوری فاضلاب از مهم ترین فعالیت های لازم برای توسعه زیرساخت شهری می باشد. روشهای رایج که عمدتا مبتنی بر پیش بینی جمعیت در افق زمانی طرح بوده و میزان نیاز به احداث شبکه های جدید بر مبنای روشهای تخمین جمعیت انجام می شود، به دلیل نامتوزان بودن توزیع تراکم جمعیت در مناطق مختلف و همین طور اختلاف زیاد بین واقعیت محقق شده با پیش بینی ها، نیازمند بازنگری اساسی می باشند. دراین مقاله چارچوبی مفهومی برای برنامه ریزی توسعه و احداثاین شبکه ها مبتنی بر تحلیل پویایی شناسی سیستم ها و استفاده از داده های مکان محور ارائه می شود. دراین روش، ابتدا فرضیه پویا و نمودار علی - معلولی عوامل موثر بر جمعیت و توسعه شهری تحلیل می شود. سپس با استفاده از داده های مکانمحور اراضی مستعد توسعه یا تغییر کاربری شناسایی و برحسب پیش بینی نرخ تراکم اولویت بندی می شوند. برای انجاماین این اولویت بندی نیاز به استخراج ویژگی های اراضی بوده تا بتوان نرخ تراکم اینده را با استفاده از الگوریتم های هوش مصنوعی تخمین زد. با داشتن نرخ تراکم پیش بینی شده برای هریک از اراضی تحت مطالعه ، می توان به تفکیک ، نیاز به توسعه شبکه را برای این مناطق تخمین زد. بنا به تحلیل پویای صورتگرفته ، در صورت افزایش منابع و اعتبارات برای تکمیل زیرساخت ها در مناطق اقماری ، سرعت رشد قیمت مسکن و همچنین آسیب هایی نظیر ساخت و ساز غیرقانونی تا حدودی کاهش می یابد.