مدل یابی مدیریت مشارکتی بر مدیریت تعارض با نقش میانجی همدلی بیانی در مدیران: از دیدگاه آموزگاران

هدف این پژوهش بررسی مدل مدیریت مشارکتی بر مدیریت تعارض با نقش میانجی همدلی بیانی در مدیران: از دیدگاه آموزگاران بود. مطالعه حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش آموزگاران مرد و زن ناحیه ۱ و ۲ شهر ارومیه در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ به تعداد ۲۹۶۷ نفر بودند. بر اساس فرمول کوکران تعداد ۳۴۳ نفر با روش نمونه گیری طبقه ای بر اساس ناحیه محل خدمت به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه های مدیریت مشارکتی (فیضی و همکاران، ۱۳۸۸) و مدیریت تعارض (توماس و کیلمن، ۱۹۷۴) و خرده مقیاس همدلی بیانی در مقیاس همدلی هیجانی (مهرابیان و اپستاین، ۱۹۷۲) بودند. داده ها با روش های ضرایب همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری در نرم افزارهای SPSS-۱۹ و Smart PLS-۳ تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که از دیدگاه آموزگاران مدیریت مشارکتی بر همدلی بیانی و مدیریت تعارض تاثیر مستقیم و معنادار و همدلی بیانی بر مدیریت تعارض تاثیر مستقیم و معنادار داشت. همچنین، مدیریت مشارکتی با نقش میانجی همدلی بیانی بر مدیریت تعارض تاثیر غیرمستقیم و معنادار داشت (۰۵/۰>P). بر اساس شاخص های برازندگی مدل مدیریت مشارکتی بر مدیریت تعارض با نقش میانجی همدلی بیانی در مدیران برازش مناسبی داشت. طبق نتایج برای بهبود مدیریت تعارض مدیران می توان برنامه های برای بهبود مدیریت مشارکتی و همدلی بیانی طراحی و از طریق کارگاه های آموزشی اجرا کرد.