برآورد میزان انتشار گازهای گلخانه ای در دو پالایشگاه شهید هاشمی نژاد و فجر جم و ارائه راهکارهای عملیاتی جهت کاهش انتشار در آن ها

امروزه پالایشگاه های گاز طبیعی به منظور خالص سازی گاز طبیعی و بهینه کردن خواص گاز استخراجی از چاه های گاز جهت کاربردهای مختلفی همچون مصارف خانگی با سرعت بیشتری درحال توسعه می باشند. هر پالایشگاه گاز از مجموعه ای از واحدهای فرآیندی تشکیل شده است که هر یک از آن ها می توانند عاملی جهت انتشار گازهای گلخانه ای به محیط زیست باشد؛ بنابراین هدف این مقاله ابتدا بررسی، مطالعه و برآورد میزان انتشار گازهای گلخانه ای از واحدهای فرآیندی موجود در دو پالایشگاه شهید هاشمی نژاد و فجر جم و سپس ارائه راه کارهایی جهت بهبود عملکرد و کاهش انتشار دی اکسید کربن در این پالایشگاه ها است. به طورکلی منابع انتشار گازهای گلخانه ای به سه بخش احتراقی، منابع فرآیندی و انتشار فرار تقسیم بندی شده است. در بخش احتراقی از چهار روش موازنه ی جرمی (بر اساس میزان و ترکیب سوخت)، روش آنالیز گازهای خروجی دودکش (با استفاده از دو متد جداگانه) و روش ضرایب انتشار عمومی برای هر دو پالایشگاه استفاده شده است. مقایسه نتایج این چهار روش برای بویلرهای این دو پالایشگاه نشان می دهد که روش موازنه ی جرمی در محاسبه ی انتشار CO۲ و ضریب انتشار برای محاسبه ی انتشار CH۴ نتایج مناسب تری ارائه خواهند داد. همچنین انتشار فرار مربوط به نشتی تجهیزات و انتشار فرایندی مربوط به تصفیه فاضلاب مربوط به این دو پالایشگاه نیز محاسبه و برآورد شده است.نتایج برآورد انتشار گازهای گلخانه ای در این دو پالایشگاه نشان می دهند که فلر کردن گازها، دی اکسید کربن موجود در گاز خام ورودی به پالایشگاه و مصرف سوخت در تجهیزات تبدیل انرژی، سه منبع عمده انتشار گازهای گلخانه ای به حساب می آیند؛ بنابراین ۱۱ پروژه جهت بهبود بازده و کاهش انتشار دی اکسید کربن در این دو پالایشگاه حول محور کاهش فلرینگ، بهبود راندمان انرژی (در هر سه بخش تولید، انتقال و مصرف) و جذب CO۲ از گازهای خروجی از دودکش ارائه و ارزیابی شده است.