اثر اجزای مخارج دولت بر رشد اقتصادی ایران رویکرد رگرسیون غیرخطی انتقال هموار(۱۳۹۸-۱۳۵۰)

شناسایی چگونگی ارتباط بین میزان مداخله دولت در اقتصاد و رشد اقتصادی همواره یکی از مسائل مورد بحث در حوزه اقتصاد بخش عمومی بوده است. مهمترین ابزار مداخله دولت در اقتصاد، مخارجی است که هزینه می کند، به طوری که، مقدار مخارج دولت و چگونگی تخصیص آن به بخش­های مختلف، اغلب متغیرهای اقتصادی را متاثر می­سازد. در این پژوهش تاثیر اجزای مخارج دولت که شامل مخارج آموزشی، بهداشتی و نظامی بوده به همراه متغیرهای سرمایه گذاری و نرخ اشتغال بر رشد اقتصادی ایران طی دوره زمانی ۱۳۵۰ تا ۱۳۹۸ مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس نتایج مدل رگرسیون انتقال غیرخطی هموار، رابطه غیرخطی و آستانه ای در مدل مورد تایید قرار گرفت و نتایج حاکی از آن هستند که در رژیم پایین، تاثیر رشد مخارج بهداشتی بر رشد اقتصادی مثبت و تاثیر رشد مخارج نظامی و آموزشی منفی بوده است. در رژیم بالا، تاثیر رشد مخارج بهداشتی منفی و تاثیر رشد مخارج آموزشی و سرمایه گذاری نیز مثبت بوده است.