پدیدارشناسی استرس والدینی از نگاه مادران کودکان با نشانگان داون

هدف این پژوهش بررسی پدیدارشناختی تجربه زیسته استرس والدینی، از نگاه مادران کودکان با نشانگان داون است. با توجه به هدف و ماهیت موضوع، یعنی تجربه زیسته مادران از زندگی با کودک با نشانگان داون روش این پژوهش راهبرد پدیدارشناسی توصیفی است. شرکت کنندگان در این پژوهش ۷ نفر از مادران کودکان با نشانگان داون، در دامنه سنی ۳۳ تا ۵۵ سال هستند که کودک آن ها ۳ تا ۶ سال دارند. با توجه به ویژگی های شرکت کنندگان این پژوهش، از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شده است. پس از بررسی و جمع بندی دقیق پاسخ های مادران کودکان با نشانگان داون درباره تجربه شان در فرایند فرزندپروری، عمده استرس های والدینی آنان را می توان در شش مقوله اصلی طبقه بندی کرد که عبارت است از: پذیرش کودک، نگرانی از آینده کودک، ناآشنایی با راهبردهای تربیتی و آموزشی مناسب، هیجان های نامطلوب، مشکلات مرتبط با سلامت کودک و مشکلات مربوط به سایر اعضای خانواده. این مقوله ها می تواند در فرایند طراحی برنامه های آموزشی و توان بخشی خانواده محور برای مادران کودکان با نشانگان داون مورد استفاده قرار گیرد.