بررسی برخی از ویژگی های آب و خاک و پوشش گیاهی حاشیه ی مرطوب کویر کاشان برای احیاء بیولوژیک آن

یکی از پتانسیل های موجود در حاشیه مرطوب پلایاهای کشور، سطح آب زیرزمینی بالا می باشد. با بهره گیری از آن و به منظور احیا و تولید علوفه، کشت گونه های مرتعی شور دوست و سازگار امکان پذیر می باشد. در این راستا و به منظور بررسی برخی از خصوصیات فیزیکی وشیمیایی آب و خاک و پوشش گیاهی حاشیه مرطوب دریاچه نمک، ۱۱ سایت مطالعاتی انتخاب و عواملی نظیر سطح آب زیرزمینی، خاک، آب و نوع پوشش گیاهی برداشت گردید. با حفر چاهک و نصب شاخص، سطح آب زیرزمینی و نوسانات آن نسبت به عمق اولیه (بدون اندازه گیری تراز آبی عرصه مورد مطالعه) در طول سال مورد بررسی قرار گرفت. همچنین به منظور مطالعه خصوصیات کیفی آب و خاک، نمونه آب در ۲ فصل مرطوب و خشک و نمونه خاک از نزدیکی چاهک ها برداشت شد. نتایج نشان داد که حداقل و حداکثر عمق سطح برخورد به آب در چاهک های ۱۱ گانه بترتیب در فاصله ۴۷ سانتی متری در چاهک شماره ۳ و ۲۹۹ سانتی متری در چاهک شماره ۴ از سطح زمین بوده است. نوسانات سطح آب هر چاهک در طول سال چندان زیاد نبوده و به حدود ۱۵ سانتی متر می رسد. بالاترین EC عصاره اشباع خاک، ۱۷۴ و پایین ترین آن ۶/۶ و حداقل و حداکثر EC آب ۴ و ۱۲۸ دسی زیمنس بر متر اندازه گیری شد. به طور کلی با فاصله گرفتن از دریاچه، به عمق سطح آب اضافه و از EC آن کاسته می شود. همچنین با در نظر گرفتن استقرار گیاهان هیدروهالوفیت موجود در منطقه در اراضی با شوری کمتر از ۴۰ دسی زیمنس بر متر، ۳۸۸۰ هکتار از اراضی حاشیه مرطوب جنوب دریاچه نمک ( حدود ۲۳ درصد منطقه مورد مطالعه)،  قابلیت کشت و استقرار گیاهان مذکور را دارا می باشد.