مقایسه تنوع گونه ای در وضعیت های مختلف در مراتع منطقه موچش در استان کردستان

این تحقیق با هدف تبیین تغییرات تنوع، غنا و یکنواختی گونه های گیاهی در مدیریت های مختلف (وضعیت های مختلف) در ۵ تیپ گیاهی انجام گرفت. برای این منظور پس از تعیین تیپ های گیاهی، وضعیت مرتع به روش چهار فاکتوره محاسبه گردید. درصد تاج پوشش و تراکم گونه های گیاهی در مسیر ترانسکت ها و در داخل پلات ها برای محاسبه تنوع، غنا و یکنواختی تعیین شد. تنوع با شاخص سیمپسون، تابع شانون – وینر و شاخص هیل (N۱ و N۲)، غنای گونه ای با روش های مارگالف، منهینیک، روش بوت استرپ و جک نایف و یکنواختی گونه ها نیز به روش های سیمپسون، کامارگو، اسمیت - ویلسون و شاخص اصلاح شده نی برآورد شد. برای تبیین ارتباط بین تغیرات تنوع، غنا و یکنواختی گونه های گیاهی با وضعیت های مختلف از آزمون مقایسه میانگین ها (آزمون تی استیودنت غیرجفتی) استفاده شد. نتایج نشان داد که در مدیریت های مختلف با تغییر وضعیت مرتع می توان روندی از تغییرات منظم بین معیارهای پوشش گیاهی با وضعیت مرتع مشاهده نمود به این صورت که مقدار عددی شاخص های برآوردی تنوع و یکنواختی گونه ای در وضعیت خوب دارای مقدار بیشتری نسبت به وضعیت متوسط و ضعیف است اما در برآورد غنای گونه ای بیشترین مقدار عددی شاخص ها به تزتیب متعلق به وضعیت خوب، ضعیف و سپس متوسط است. نتایج حاصل از مقایسه میانگین نشان می دهد که در در مقایسه وضعیت خوب با فقیر در بیشتر شاخص های استفاده شده در هر سه حالت تنوع، غنا و یکنواختی، اختلاف معنی داری مشاهده می شود اما در مقایسه وضعیت خوب با وضعیت متوسط مرتعی می توان اذعان کرد که اختلاف معنی داری مشاهده نمی شود.