بررسی رابطه گونه های گیاهی با عوامل ادافیکی و فیزیوگرافی رویشگاه (مطالعه موردی: بخشی از مراتع ییلاقی پلور- مازندران)

هدف از این مطالعه، بررسی پراکنش گونه های گیاهی در رابطه با برخی عوامل فیزیوگرافی و فیزیکی و شیمیایی خاک در بخشی از مراتع ییلاقی پلور به مساحت تقریبی ۴۶۰۰ هکتار در منطقه کوهستانی البرز مرکزی است. بدین منظور بعد از بازدید مقدماتی و انتخاب منطقه مورد مطالعه، ۲۳ واحد کاری از تلفیق نقشه های شیب، جهت شیب، ارتفاع و زمین شناسی، با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی تعیین گردید. سپس در هر واحد، نمونه برداری از پوشش گیاهی به روش سیستماتیک-تصادفی و از طریق پلات گذاری در امتداد ۳ ترانسکت ۱۰۰ متری انجام شد. در طول هر ترانسکت، ۱۰پلات با ابعاد یک متر مربع و به فاصله ۱۰ متر از هم قرار داده شد. همچنین در ابتدا و انتها و وسط هر ترانسکت پروفیل حفر و از عمق ۳۰-۰ سانتی متری نمونه خاک برداشت شد. خصوصیات خاک از قبیل ازت،pH ، فسفر، ماده آلی، EC و بافت خاک اندازه گیری گردید. از نرم افزار CANOCO و روش آنالیز افزونگی RDA، برای آزمون روابط بین گونه های گیاهی و عوامل محیطی استفاده شد. محور یک RDA همبستگی معنی داری با شیب، جهت، شن، سیلت، فسفر، اسیدیته و لاشبرگ نشان داد، در حالی که محور دوم تنها با عامل شوری همبستگی معنی دار داشت. این گرادیان ها همبستگی نزدیکی با دو محور اول RDA دارند و ۹۳ درصد از روابط گونه و عوامل محیطی را در مراتع ییلاقی پلور شامل می شوند.