اثر متقابل زئولیت میانه و پلیمر طراوت A۲۰۰ بر ظرفیت نگهداری آب و ضرایب مدل منحنی رطوبتی در یک بافت خاک سبک

در این مطالعه اثر زئولیت میانه و پلیمر طراوت A۲۰۰ بر نگهداشت آب در یک خاک درشت بافت بررسی شد. زئولیت میانه در سطوح (۲، ۵ و ۸ درصد) و پلیمر طراوت A۲۰۰ در چهار سطح (۲/۰، ۴/۰، ۶/۰ و ۸/۰ درصد وزنی) به خاک اضافه و مخلوط شد. رطوبت خاک در مکش­های ۰ تا ۱۵۰۰ کیلوپاسکال در ۸ نقطه تعیین شد. ضرایب منحنی رطوبتی خاک با برازش مدل کمبل (۱۹۷۴) بدست­آمد. نتایج نشان داد که افزودن زئولیت و یا پلیمر طراوت A۲۰۰ به بافت شنی باعث افزایش نگهداشت آب در مکش­های مختلف و افزایش آب قابلاستفاده میشود. کاربرد ۸ درصدی زئولیت میانه ضمن بالابردن رطوبت در نقطه ظرفیت زراعی (FC) از ۱۱% به ۱۳% باعث افزایش آب قابلاستفاده به میزان ۲ درصد شد. همچنین افزودن ۲/۰ درصدی پلیمر  A۲۰۰باعث افزایش ۶ درصد آب قابلاستفاده شد. تغییر ضرایب شکل در مدل منحنی رطوبتی در پاسخ به افزودن همزمان زئولیت و پلیمر طراوت A۲۰۰ نشان دهنده ی اثرهای جمعپذیر و تشدیدی آنها بود. با افزودن ۵ درصدی زئولیت و با افزودن ۲/۰ درصدی پلیمر طراوت A۲۰۰، ضریب ye از ۲۱/۰ به ۰۰/۲ افزایش و ضریب l از ۳۷/۷ به ۴۰/۵ کاهش یافت که متناظر با ۷% افزایش در آب قابل­استفاده است. کاربرد همزمان زئولیت میانه و پلیمر طراوت A۲۰۰ می تواند حجم آب مورد نیاز گیاه را کاهش و یا طول دورهی آبیاری را افزایش دهد و در مقایسه با کاربرد تنهای پلیمر ارزانتر بوده و احتمالا از خسارت ناشی از تورم محیط خاک به ریشه گیاه بکاهد.