بررسی رابطه ی روانشناسی تربیتی با بهره وری منابع انسانی و مسئولیت پذیری معلمان (مطالعه ی موردی: مدیران و معلمان مقطع ابتدایی شهرستان صحنه)

در هر جامعه ای آموزش و پرورش به معنای رشد تمام توانایی ها و استعدادها، پیچیده ترین، دشوارترین و موثرترین فرآیند اجتماعی است، چنان که تایتنز بیان می کند که سازمان های آموزشی یکی از اساسی ترین سازمان ها هستند که مسئولیت عظیم تعلیم و تربیت رسمی جامعه را بر دوش دارند و در جهان نیز ملت های مختلف به آموزش و پرورش به عنوان یک رکن اساسی در پیشرفت خود می نگرند. از دیدگاه اجتماعی نیز سازمان ها به دنبال کارکنانی هستند که بتوانند در مشاغل خویش خوب عمل کنند. عملکرد خوب، بهره وری شغلی و سازمانی را افزایش می دهد و این نیز اقتصاد ملی جامعه را ارتقاء می بخشد. در این مقاله به بررسی رابطه ی بین روانشناسی تربیتی با بهره وری منابع انسانی و مسئولیت پذیری معلمان پرداخته می شود. روش انجام این پژوهش کمی می باشد. جامعه ی آماری شامل مدیران و معلمان مقطع ابتدایی شهرستان صحنه می باشد که با استفاده از فرمول کوکران برای بررسی برای تعیین حجم نمونه ۲۴۹نفر به عنوان نمونه ی آماری در نظر گرفته شدند. به منظور تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده و آزمون سوال ها، از روش های آمار توصیفی، مانند فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار و آمار استنباطی مانند ضریب همبستگی پیرسون و آزمون کلموگروف- اسمیرنف، آزمون t تک نمونه ای و تحلیل رگرسیون چند متغیره با بهره گیری از نرم افزار آماری ((SPSSاستفاده شده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که وضعیت روانشناسی تربیتی و مسئولیت پذیری بالاتر از حد متوسط است. در وضعیت سنجی بعدی نتیجه نشان داد که بهره وری نیروی انسانی مورد مطالعه در سطح متوسط قابل ارزیابی است.