آموزش شیوه مهارت های اجتماعی بر عملکردهای تحصیلی در دانش آموزان

مهارت های اجتماعی دارای مولفه های مختلفی است و صاحب نظران در مورد مولفه های مهارت های اجتماعی دیدگاه های متفاوتی دارند. اما همه صاحب نظران بر مولفه هایی چون همدلی، همیاری، توانایی دیداری و شنیداری، مسئولیت پذیری، ابراز وجود، حل مسئله و غیره توافق دارند. در این مقاله به نقش نهادهای مختلف در پرورش مهارت های اجتماعی دانش آموزان پرداخته شده است. ارتباط برقرار کردن و حضور مستمر در فعالیت های گروهی یکی از موضوعاتی است که زندگی فردی و اجتماعی هر کس را تحت تاثیر قرار می دهد. آموزش و تقویت روابط اجتماعی در فرزندان می تواند در کسب موقعیت های شغلی آن ها در آینده کمک کند. آموزش این روابط از دوران کودکی و قبل از ورود به مدرسه باید توسط والدین به آن ها داده شود. کودکانی که قبل از شروع مدرسه این آداب را یاد گرفته اند بهتر از سایرین می توانند جدا شدن از پدر و مادر و ورود به محیط آموزشی جدید را بپذیرند. البته آموزش والدین هیچ کدام از مسئولیت های معلم و کادر آموزشی را برای تقویت این مهارت کم نمی کند. دانش آموزانی که مهارت های اجتماعی را کسب می کنند، معمولا در بین همسالان محبوب ترند، نمرات بالایی دارند و مورد توجه دبیران قرار می گیرند. از طرفی پایین بودن روابط اجتماعی کودکان باعث منزوی شدن و بروز عواقب دراز مدت بر سلامت روانی آن ها می شود. به همین دلیل آموزش این روابط به کودکان در مدارس یکی از موارد ضروری برای غلبه بر مشکلات پیش روی آن ها است.[۱]