ارزیابی رشد یادگیری در میان فراگیران توسط تعامل بین کلاسی

بر اساس تحقیقات مختلف، فراگیران هنگامی که فعالیت و کار دسته جمعی انجام می دهند، با همدیگر صحبت می کنند و از درک مطالب با یکدیگر مطمئن می شوند، نسبت به زمانی که فراگیران با یکدیگر رقابت می کنند یا به تنهایی کار می کنند، مطالب بیشتری می آموزند. تعامل اجتماعی نقش مهمی در یادگیری دارد. ثابت شده است که تعامل با افراد دیگر در کمک به یادگیرنده برای سازماندهی افکار خود، تامل در درک مطالب و یافتن شکاف های موجود در استدلالات خود بسیار موثر است. یکی از دلایل این امر این است که سیستم های آموزش و ارزیابی، تمایل دارند تاثیر آموزگاران را بر یادگیری دانش آموزان ارزیابی کنند و قدرت اثربخشی تعامل مناسب دانش آموز با دانش آموز در بهبود نتایج یادگیری را دست کم گرفته اند. بر اساس نتایج پژوهش حاضر، تعامل بین کلاسی می تواند موجب افزایش مهارت های اجتماعی، کاهش انزوا، افزایش بهره وری در یادگیری و مسئولیت پذیری بیشتر دانش آموزان شود، از این رو لازم است که در برنامه ریزی های مدارس بدان توجه بیشتری شود و برنامه ریزی لازم در جهت ارتقای تعامل بین کلاسی دانش آموزان صورت گیرد. سوال مهم این است که چگونه باید بهترین فناوری را برای فراگیران، دوره آموزشی و آموزگاران تعیین کرد. بینش هایی درباره مواردی که باید در هنگام تصمیم گیری در مورد فناوری در نظر گرفت، شامل مشاوره برنامه ریزی و مدیریت آموزش از راه دور و الکترونیکی است. نکته مهم این است که قبل از طراحی دوره آموزشی باید به انتخاب فناوری فکر کرد. اغلب اوقات، مربیان تا نیمه راه می روند و سپس شروع به تصمیم گیری در مورد فناوری می کنند، در حالی که باید در ابتدا به آن فکر می شد تا بتوان به درستی از آن در جهت بهبود تعامل بین کلاسی استفاده شود. در این پژوهش هدف ارزیابی ارتقای یادگیری از طریق تعامل بین فراگیران و کلاس هایشان است.