بررسی اثر کم آبیاری موجی و یک در میان بر عملکرد و بهره وری آب ذرت دانه ای

به منظور بررسی اثر کم آبیاری موجی و یک در میان بر عملکرد و بهره وری آب ذرت دانه ای رقم سینگل کراس ۷۰۴ ، پژوهشی در دشت جایدر شهرستان پلدختر طی سال زراعی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ انجام شد. طرح آماری پژوهش، طرح فاکتوریل در قالب بلوک کامل تصادفی بود که شامل دو فاکتور در پنج و سه سطح بود: فاکتورA (پنج روش آبیاری جویچه ای) شامل آبیاری معمولی یا سنتی (C)، آبیاری موجی با نسبت های قطع و وصل جریان یک به یک (〖 S〗_۱) و دو به یک (S_۲) تا زمان تکمیل پیشروی، آبیاری یک در میان ثابت (FF) و آبیاری یک در میان متغیر (AF) و همچنین فاکتورB (سه رژیم آبیاری) شامل ۱۰۰ درصد نیاز آبی (I_۱۰۰)، ۸۰ درصد نیاز آبی (I_۸۰) و ۶۰ درصد نیاز آبی (I_۶۰) است. لذا تعداد تیمارهای آزمایشی ۱۵ و تعداد تکرارها نیز ۳ تکرار بود. نتایج تحقیق نشان داد که در مقایسه با تیمار شاهد (CI_۱۰۰)، بیشترین و کمترین صرفه جویی در مصرف آب مربوط به تیمارهای آبیاری AFI_۶۰ و S_۲ I_۱۰۰ برابر ۲/۵۰ و ۶/۹ درصد بود. بیشترین راندمان کاربرد آب، کمترین تلفات رواناب سطحی و نفوذ عمقی تیمارهای تحقیق، مربوط به تیمار آبیاری AFI_۶۰ به ترتیب با مقادیر ۷/۷۵، ۴/۲۲ و ۹/۱ درصد بود. بیشترین عملکرد محصول (وزن دانه و وزن کل بلال ها) مربوط به تیمار آبیاری S_۲ I_۱۰۰ با مقادیر ۶۲۰۲ و ۸۰۶۴ کیلوگرم در هکتار اندازه گیری شد که نسبت به تیمار شاهد ۹۷/۴ و ۱۳/۵ درصد افزایش یافت. بیشترین بهره وری آب برای وزن دانه و وزن کل بلال ها مربوط به تیمار آبیاری S_۱ I_۶۰به ترتیب برابر ۷۵/۰ و ۹۵/۰ کیلوگرم بر متر مکعب محاسبه شد که نسبت به تیمار شاهد ۴۷ و ۸/۴۱ درصد افزایش داشت و به عنوان مناسب ترین روش کم آبیاری ذرت در منطقه مورد مطالعه پیشنهاد شد.