تاثیر قارچ میکوریزا و باکتری باسیلوس به همراه کود آلی بر رشد و جذب عناصر غذایی فلفل دلمه ای (.Capsicum annum L)
محل انتشار: فصلنامه روابط خاک و گیاه، دوره: 13، شماره: 4
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 159
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_STGC-13-4_005
تاریخ نمایه سازی: 28 فروردین 1402
چکیده مقاله:
تغییرات اقلیمی و استفاده بیش از حد از کودهای شیمیایی و آفت کش ها، اثر تنش های غیرزیستی بر قابلیت بهره وری محصولات کشاورزی را تشدید و اکوسیستم را تخریب کرده است. یکی از راه کارها برای تعدیل این فشارها، کاربرد کودهای آلی، همزیستی مایکوریزی و تلقیح میکروبی است. بنابراین به منظور بررسی تاثیر کود آلی، قارچ میکوریزا و باسیلوس بر صفات رشدی فلفل دلمه ای، آزمایشی به صورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با عامل اصلی کود آلی در دو سطح (با و بدون کود آلی) و عامل فرعی تیمار کود زیستی در چهار سطح [کود زیستی میکوریزا آربسکولار (مخلوط Rhizophagus irregularis + Funeliformis mosseae)، باکتری باسیلوس (مخلوط Bacillus subtilis +وBacillus amyloliquefaciens)]، مخلوط میکوریزا + باکتری و شاهد بدون تلقیح) و در سه تکرار اجرا شد. ویژگی های زیستی خاک، جذب عناصر غذایی و ویژگی های رشد و عملکرد میوه پس از برداشت بررسی شدند. نتایج نشان داد که کاربرد کود آلی و قارچ میکوریزا وزن خشک شاخساره (به ترتیب ۱۰/۳ و ۱۷/۴ %) و عملکرد میوه (به ترتیب ۱۱/۵ و ۱۹/۹ %) را نسبت به شاهد افزایش دادند. بیش ترین جمعیت میکروبی (CFU g-۱و۱۰۷×۱/۱) و نسبت R/Sو(۱۱۰/۰) در تیمار کاربرد کود آلی با تلقیح میکوریزی حاصل شد. همزیستی میکوریزا همراه با کود آلی جذب نیتروژن (۲۰/۶ %)، فسفر (۴۶/۸ %)، آهن (۳۵/۶ %) و روی (۵۷/۲ %) را نسبت به شاهد بهبود بخشید و جذب پتاسیم را تیمار باسیلوس نسبت به شاهد ۲۲/۳ درصد افزایش داد. به طور کلی، ترکیب کود آلی و قارچ میکوریزا برای کشت فلفل دلمه ای گلخانه ای مناسب به نظر می رسند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسین نجاتی سینی
Department of Horticultural Science, Faculty of Agriculture, Shahrekord University, Shahrekord, Chaharmahal Bakhtiari, Iran.
رحیم برزگر
Department of Horticultural Science, Faculty of Agriculture, Shahrekord University, Shahrekord, Chaharmahal Bakhtiari, Iran.
صاحب سودائی مشائی
Department of Soil Science and Engineering, Faculty of Agriculture, Shahrekord University, Shahrekord, Chaharmahal Bakhtiari, Iran.
مسعود قاسمی قهساره
Department of Horticultural Science, Faculty of Agriculture, Shahrekord University, Shahrekord, Chaharmahal Bakhtiari, Iran.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :