بررسی نحوه حضور گونه Halocnemum strobilaceum M.B درمراتع شور و قلیایی درشمال استان گلستان
سال انتشار: 1386
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 146
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJRDR-14-2_001
تاریخ نمایه سازی: 28 فروردین 1402
چکیده مقاله:
گونهHalocnemum strobilaceum (Pall.)M.Bieb جزء گیاهان شورروی ایران و استان گلستان می باشد و در مناطقی که سطح آب زیرزمینی آن بالا و خاک شور بوده رویش دارد. گیاهی است از خانواده اسفناجیان یا Chenopodiaceae . این گونه در سطحی بیش از یکصد و شصت و هفت هزار هکتار از مناطق شور و شور و قلیایی شمال استان گلستان رویش دارد. گونه Halocnemum strobilaceum در ترکمن صحرای گرگان به نام چراتن مشهور است. به منظور بررسی نحوه حضور گونه مورد مطالعه، ۵ سایت به نامهای گمیشان، سنگرتپه، صوفیکم، اینچه شوره زار و اینچه برون انتخاب و با استفاده از فرمولL=۲D+d اندازه پلاتها تعیین گردید. پس از تعیین اندازه پلات، سه ترانسکت ۵۰۰ متری با فاصله یک کیلومتر از هم در سایتهای مختلف مستقر شدند. در هر ترانسکت تعداد ۱۰ پلات و در هرسایت ۳۰ پلات اندازه گیری شد. همچنین، جهت اندازه گیری وزن اندام هوایی و زیرزمینی در هرسایت تعداد ۵ بوته که معرف میانگین بوته های هر سایت بوده، از زمین خارج و وزن آنها توزین گردید. داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزار spss تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان می دهد اندازه پلات در گمیشان ۹۲/۰، سنگرتپه ۲، صوفیکم ۲، اینچه شوره زار ۱۲/۲ مترمربع و اینچه برون ۱۷/۴ مترمربع می باشد. همچنین، نتایج نشان می دهد بجز درصد ترکیب گیاهی از لحاظ پوشش تاجی، تراکم، وزن اندام هوایی و ریشه، تجدید حیات گیاهی بین سایتهای مختلف اختلاف معنی داری وجود دارد. این گونه در سایت گمیشان با ۰۶/۲۶ درصد بیشترین و در سایت اینچه برون با ۴۷/۶ درصد کمترین پوشش تاجی را دارد. همچنین، بیشترین تراکم این گونه در سایت گمیشان با ۹۳/۵ بوته در هر مترمربع و کمترین آن در سایت اینچه برون با ۵۲۵/۰ بوته در هر متر مربع می باشد. فراوانی این گونه در سایت های مختلف ۶/۸۶ تا ۶/۹۶ درصد است. از نظر ترکیب گیاهی Halocnemum strobilaceum ۹۳/۵۰ تا ۵۳/۶۵ درصد ترکیب گیاهی مراتع فوق را تشکیل می دهد. نتایج وزن اندامهای هوایی و زیرزمینی این گونه نشان می دهد سایت اینچه برون دارای بیشترین وزن اندامهای هوایی و زیرزمینی می باشد
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سیدعلی حسینی
اعضای هیئت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان گلستان
امرعلی شاهمرادی
عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور