قلمرو محدوده های بیابانی استان هرمزگان از دیدگاه زمین شناختی

هر چند واژه بیابان برای اغلب دست اندرکاران، واژه آشنایی به نظر می رسد، اما محققان علوم محیطی از جنبه تخصصی خود تعاریف و ویژگیهای متفاوتی برای آن بر شمرده اند. در این مقاله قلمرو بیابانهای استان هرمزگان از جنبه زمین شناسی مورد بررسی قرار گرفته و با توجه به ویژگیهای زمین شناسی که در ایجاد و توسعه آنها موثر بوده اند، محدوده آنها نیز تعیین شده است. برای این کار ابتدا با استفاده از نقشه های زمین شناسی ۱:۲۵۰۰۰۰ ، ۱۰۰.۰۰۰ : ۱ و ۱.۰۰۰.۰۰۰: ۱ سازمان زمین شناسی کشور و شرکت ملی نفت ایران، سازندهای زمین شناختی شور و تبخیری در محدوده استان شناسایی و در محیط GIS رقومی شده اند و تحت عنوان بیابانهای اولیه معرفی شده اند. با ترسیم شبکه زهکشی حوضه های آبخیز رودخانه هایی که حاوی سازندهای تبخیری بوده و سپس تعیین مناطق پایین دست سازندهای تبخیری که از طریق جریانهای سطحی به گچ و نمک آلوده شده اند، بیابانهای ثانویه استان تعیین گردیده است. از تلفیق دو لایه مذکور گسترش بیابانهای استان هرمزگان مشخص شده است. نتایج حاصل نشان داد که  ۸/۳۶۵۷۱ کیلومتر مربع، (۱/۵۳ درصد) از مساحت کل استان را بیابانهای زمین شناختی به خود اختصاص داده اند که ۳/۱۷۲۹۳ کیلومتر مربع را بیابانهای اولیه و ۵/۱۹۲۷۸ کیلومتر مربع را بیابانهای ثانویه تشکیل می دهند.