ارزیابی عملکرد دهیاران بر روند مدیریت روستایی در قلمرو کوچ نشینان(مورد مطالعه: دهستان خرارود شهرستان خدابنده)

مقدمه: امروزه سکونتگاه ­های روستایی و برنامه­ریزی برای امر توسعه، خصوصا توسعه روستایی با توجه به جایگاه آنها در توسعه ملی و منطقه­ ای جغرافیایی مطرح می ­باشند. همانطور که در شهرها الزام به مدیریت شهری یک امر ضروری به شمار می­آید، در روستاها چه در قالب توسعه ملی و چه در قالب توسعه منطقه­ای مدیریت روستایی نیز که در قالب دهیاری ­ها مطرح می ­شود، می­تواند بعنوان زمینه ساز امر توسعه روستاها مفید و سازنده باشد. هدف پژوهش: هدف اصلی این پژوهش بررسی و ارزیابی عملکرد دهیاری­ها در روند مدیریت روستایی می­ باشد و سعی بر این بوده است که نقش دهیاری ­ها به عنوان مدیران روستایی در سطح خرد مورد مطالعه قرار گیرد. روش ­شناسی تحقیق: این پژوهش توصیفی - تحلیلی می ­باشد، در گام نخست از مطالعات کتابخانه ­ای - اسنادی و سپس در ادامه کار جهت دستیابی به اهداف تحقیق مطالعه میدانی صورت گرفته است. ابزار پژوهش نیز پرسشنامه مربوط به دهیاران و سرپرست خانوار به طور جداگانه می ­باشد. با توجه به بررسی مقدماتی بعمل آمده تعداد کل خانوارهای ساکن در ۱۰روستای مورد مطالعه(بر حسب موقعیت جغرافیائی) ۳۲۰۷ خانوار است که ابتدا بوسیله فرمول کوکران حجم نمونه ­ای برابر ۳۴۳ نفر برآورد گردید. برای تجزیه تحلیل داده­های پرسشنامه نیز از نرم افزار spss استفاده شده است. قلمروجغرافیایی پژوهش: در قلمرو کوچ نشینان دهستان خرارود شهرستان خدابنده مورد بررسی قرار گرفته است. یافته ­ها و بحث: یافته­ ها نشان می­ دهد از دیدگاه دهیاران و خانوارها تغییرات چشمگیری در بهبود وضعیت هر یک از گویه­ های اجتماعی، اقتصادی و محیطی کالبدی مرتبط با توسعه روستا را بعد از تشکیل دهیاری ­ها به وجود آمده است. با توجه به آزمون فریدمن بیشترین عملکرد دهیاران مربوط به بعد کالبدی-محیطی و بعد مربوط به بعد اجتماعی و اقتصادی می ­باشد. نتایج: با شکل ­گیری و تشکیل دهیاری­ها، تسهیلات و امکانات زیادی برای روستائیان فراهم شده که این عامل در  توسعه روستایی رضایت­بخش بوده و نقش بسزایی در آن خواهد داشت.