بررسی جامعه شناختی ورود زیست فناوری های باروری به مقوله مادری

تجربه­ مادری در زنان نابارور، تجربه­ای یکپارچه نیست و می­توان آن­ را به سه گونه مادری اجتماعی، بیولوژیک و ژنتیک تقسیم­بندی کرد که در هریک از روش­های درمان ناباروری، ابعاد یکپارچه این تجربه، مخدوش می­گردد. این­مقاله به ابعاد اجتماعی ورود زیست­فناوری­های کمک باروری به مقوله­ مادری می­پردازد. بدین ترتیب، درمان­هایی­­که در آن شخص سوم به فرآیند درمان وارد می­شوند، واجد ابعاد اجتماعی پیچیده­تری نسبت به درمان­های بدون نیاز به شخص سوم است. در این مقاله به بررسی «زیست­فناوری­های باروری به مثابه­ تجربه درد»، بسط و تحلیل موضوع «واسطه­گری در اهدا» و «دلایل و انگیزه­های اهدا و تبعات اجتماعی آن» پرداخته شده است. در پایان این مقاله نتیجه می­گیرد که در درمان­های ناباروری چه با منشا زنانه و چه مردانه، علاوه بر آن ­که بار اصلی تبعات جسمانی درمان بر عهده­ زنان است، بار اجتماعی ورود زیست­فناوری­ها به مقوله­ درمان  نیز بیشتر زنان را متاثر می­سازد. بنابراین آن­ چه پدیده­ زنانه­ بودن مادری قلمداد می­شود، در درمان­های ناباروری نیزنمود دارد. بااین وجود باتوجه به کنترل بیشتر مردان بر منابعاقتصادی خانواده، در بسیاری موارد، تصمیم­گیری نهایی در خصوص آغاز یا تداوم فرآیند درمان از طریق زیست­فناوری­های باروری، با مردان است.