اثر پیش تیمار بذر با مواد زیستی و شیمیایی و کاربرد علف کش بر رشد و عملکرد توده بومی لوبیا (Phaseolus vulgaris L.)

این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه گیلان در سال ۱۳۹۴ اجرا گردید. تیمارها عبارت از پیش تیمار بذر توده بومی لوبیا در گیلان (با سولفات روی، سالیسیلیک اسید، باکتری سودوموناس، و بدون پیشتیمار) و مدیریت علف های هرز (عاری از (وجین دستی) و آلوده به علف های هرز و سطوح ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد مقدار توصیه شده از علف کش تری فلورالین و بنتازون) بود. نتایج نشان داد که ارتفاع نهایی بوته با پیشتیمار سالیسیلیک اسید ۱۱ درصد نسبت به بدون پیشتیمار افزایش یافت. پیش تیمار بذرها با باکتری سودوموناس، حداکثر شاخص سطح برگ، حداکثر وزن خشک برگ، وزن خشک نهایی بوته، تعداد غلاف در مترمربع و عملکرد بیولوژیک لوبیا را بهترتیب ۳۰، ۶۹، ۵۰، ۳۱، ۵۰ درصد نسبت به بذرهای بدون پیش تیمار افزایش داد. بیشترین مقدار صفات اندازه گیری شده در شرایط بدون علف هرز و کاربرد دز توصیه شده علف کش مشاهده شد و با کاهش دز علف کش، کاهش یافت. آلودگی تمامفصل علفهای هرز، حداکثر شاخص سطح برگ، حداکثر وزن خشک برگ، وزن خشک نهایی بوته، تعداد غلاف، وزن غلاف و عملکرد بیولوژیک را بهترتیب ۴۰، ۵۸، ۵۸، ۷۲، ۷۰ و ۵۸ درصد نسبت به شرایط عاری از علفهرز کاهش داد. اثر کاربرد ۷۵ و ۱۰۰ درصد دز توصیه شده دو علفکش در اکثر صفات بررسی شده فاقد تفاوت معنی دار بود؛ اما با توجه به معنی دار نبودن اثرمتقابل پیش تیمار و دز علف کش، می توان اظهار داشت که بهره گیری از روش های پیش تیمار بذر علیرغم اثر مثبت در رشد، توسعه و تولید لوبیا در افزایش قابلیت رقابت لوبیا با علف های هرز موثر نبود.