ساختاردهی مساله بین المللی سازی دانشگاه تهران با استفاده از روش شناسی سیستم های نرم و روش بهترین-بدترین

هدف: طی دهه های گذشته، مطالعات بسیاری در خصوص بین المللی سازی دانشگاه ها انجام شده است. برخی از این مطالعات با اشاره به نظام های رتبه بندی، آن ها را منبعی معتبر برای ارزیابی جایگاه بین المللی دانشگاه معرفی کرده و در مقابل برخی نیز ماهیت وجودی این نظام ها را زیر سوال برده اند. تا به امروز مطالعات اندکی با هدف ساختاردهی پیچیدگی های موجود در پدیده بین المللی سازی دانشگاه ها انجام شده است. در این پژوهش هدف اصلی ارائه مدلی ترکیبی با هدف تحلیل پیچیدگی های مساله بین المللی سازی دانشگاه تهران و در نهایت درک عمیق تر این پدیده در راستای سیاست گذاری های بهتر در مساله واقعی است.موارد و روش ها: در این پژوهش با تمرکز بر مساله جایگاه بین المللی دانشگاه تهران، پس از تشریح لزوم نگاه همزمان به ابعاد مختلف پیچیدگی این مساله، روشی ترکیبی از به کارگیری تحقیق در عملیات نرم و تحقیق در عملیات سخت ارائه شده و بر پایه لزوم توجه همزمان به نقش بازیگران در موقعیت مساله ساز، مدل های ذهنی هر دسته از بازیگران استخراج شده و بر پایه آن ها راه کارهای مواجهه با موقعیت مساله ساز شناسایی و اولویت بندی شده است. روش این پژوهش از نوع آمیخته (کیفی-کمی) بوده و در این راستا با بهره گیری از نظرات خبرگان موضوع و به کارگیری روش شناسی سیستم های نرم و روش بهترین-بدترین، راه کارهای مواجهه با موقعیت مساله ساز شناسایی و اولویت بندی شده و بر پایه آن مدل مفهومی نهایی تدوین شده است. در بخش کیفی این پژوهش از مصاحبه نیمه ساختاریافته و روش نمونه گیری گلوله برفی بهره گرفته شد. بدین منظور خبرگان موضوع براساس یک طبقه بندی در دو دسته ذی نفعان دور و نزدیک قرار گرفتند. ملاک توقف مصاحبه ها رسیدن به اشباع نظری بود که پس از مجموعا ۲۹ مصاحبه حاصل شد. در بخش کمی این پژوهش از روش نمونه گیری غیر تصادفی و نمونه در دسترس بهره گرفته شد و پرسشنامه های استاندارد میان مصاحبه شوندگان بخش کیفی توزیع شد و در نهایت ۲۶ پرسشنامه برای تحلیل نهایی مورد استفاده قرار گرفت. تحلیل های مرتبط با تاثیر نظرات هر دسته از بازیگران در پیکره بندی مدل نهایی نیز براساس داده های گردآوری شده تحلیل و در پایان پیشنهادات کاربردی در خصوص مواجهه با موقعیت مساله ساز ارائه شده است.بحث و نتیجه گیری: بر پایه یافته های این پژوهش مولفه های اثرگذار بر موقعیت مساله ساز در سه دسته عوامل اصلی، توافقی و متفرقه تقسیم بندی شدند. عوامل اصلی از منظر رسیدگی دارای بیشترین درجه اهمیت بوده و سایر عوامل در سطوح اولویت بعدی قرار دارند. بر پایه نتایج به دست آمده، چهار راهکار اصلی به منظور مواجهه با موقعیت مساله ساز شناسایی شده و اقدام های عملیاتی متناظر با هریک پیشنهاد شده است.