اثرات مدیریت راهبردی با مدل میانجی گری تفکرات راهبردی بر رهنمودهای سازمانیدر سازمان های واقع در شهرستان های بوشهر، دشتستان و گناوه

هدف از این پژوهش بررسی اثرات مدیریت راهبردی با مدل میانجی گری تفکرات راهبردی بر رهنمودهای سازمانی در سازمان هایواقع در شهرستان های بوشهر، دشتستان و گناوه بود. جامعه آماری این پژوهش، تمام کارکنان، مدیران و مهندسان شاغل درسازمان های واقع در سه شهرستان بوشهر، دشتستان و گناوه به تعداد تقریبی ۳۰۰ نفر بوده که تعداد ۱۶۸ نفر به صورت تصادفیساده از طریق فرمول کوکران برای جامعه نمونه انتخاب شدهاند. روش پژوهش توصیفی_همبستگی و از نوع کاربردی بوده است وداده های پژوهش که به صورت مقطعی و در سال ۱۴۰۱ ، از طریق پرسشنامه ای که تلفیقی از پرسشنامه استاندارد مدیریت راهبردیهیت و همکاران ۱۹۹۵ ، پرسشنامه استاندارد تفکرات راهبردی جین لیدکا ۱۹۹۸ و پرسشنامه استاندارد رهنمود سازمانی کاپلان و نورتون ۱۹۹۵ بوده که میان اعضای نمونه انتشار و در مدت زمان معین جمع آوری گردید. روایی پرسشنامه ها توسط اساتید حوزهتایید و پایایی آنها به مراتب ۰.۸۹ ، ۰.۸۶ و ۰.۸۱ گزارش شد. جهت رد یا تایید فرضیه ها از ضریب همبستگی پیرسون و تخمینمدل معادلات ساختاری در اموس بهره گیری شده است. نتایج پژوهش نشان داد که مدیریت راهبردی با مدل میانجی گری تفکراتراهبردی بر رهنمودهای سازمانی تاثیرگذار است. و تاثیرات کل آن ۰.۹۸ که میزان ۰.۴۰ از این تاثیرات از طریق متغیر میانجی گریتفکرات راهبردی حاصل می شود. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که مدیریت راهبردی بر رهنمودهای سازمانی با طرح میانجگریتفکرات راهبردی در سازمان های مذکور تاثیر به سزایی دارد.