جایگاه ورزش های شنا، تیراندازی، سوارکاری و شکار در فرهنگ و ادب ایران زمین

یکی از موضوعاتی که به شواهد تاریخی و آثار بجا مانده ادبی می توان به ارزش آن پی برد، ورزش و تربیت جسم و جان است که جایگاهی بس رفیع در بین ایرانیان از گذشته تا به امروز داشته است. در تعالیم اسلامی نیز به ضرورت ورزش تاکید فراوان شده و آموختن شنا و تیراندازی و اسب سواری توصیه شده است. در این مقاله به روش توصیفی تحلیلی به بررسی نکات زیر از میان آثار برجسته ادبی پرداخته ایم: ۱- توجه آثار ادبی به پرورش قوای بدنی و مذموم شمردن کاهلی و تن آسانی ۲- بررسی ویژگی های جسمی و روحی طبقه ای به نام پهوانان ۳- بررسی انواع ورزش ها به خصوص شنا و تیراندازی و ... . با نتایج به دست آمده دریافتیم که ورزش در فرهنگ و ادب ایران زمین از جایگاه با ارزشی برخوردار است. توجه شاعران و نویسندگان از دیرباز تا به امروز به قدرت بدنی، داشتن جسمی سالم و نکوهش تن پرورش و کاهلی نشان از اهمیت این موضوع است. طبقه پهلوانان و جنگاوران ایران از قدرت بدنی و جسمی کاملی برخوردار بودند و با تکیه بر همین قدرت بدنی به انجام امور خارق العاده پرداخته اند و بعضا نبردهای منحصر به فردی مقل هنرنمایی های آرش و رستم و ... داشته اند. وجود انواع ورزش های رزمی و بزمی از جمله شنا و تیراندازی در شاهنامه و بسامد بالای آن بیانگر اهمیت این نوع فعالیت ها در نزد پیشینیان است.