ادراک از محیط مدرسه در دانش آموزان دوره ی ابتدایی با اختلال یادگیری: اثرخودپنداره تحصیلی و تاب آوری

هدف پژوهش حاضر پیش بینی ادراک از محیط مدرسه بر اساس خودپنداره تحصیلی و تاب آوری بود. روش پژوهش توصیفی ازنوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان ابتدایی با اختلال یادگیری شهر سقز در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۱۰۰ نفر به عنوان نمونه مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای سنجش متغیرهایمورد مطالعه از پرسشنامه های ادراک از محیط کلاس جنتری و همکاران ۲۰۰۲ ، خودپنداره تحصیلی (لییو و وانگ، ۲۰۰۵ ) وتاب آوری کانر و دیویدسون ۲۰۰۳ استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با استفاده از روش های همبستگی پیرسون وتحلیل رگرسیون گام به گام و با نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ صورت گرفت و سطح معناداری آزمون ها ۰/۰۵ در نظر گرفته شد یافته ها نشان داد که همبستگی مثبت معنی داری بین خودپنداره تحصیلی و تاب آوری با ادراک از محیط کلاس وجود داشت. ۳۰/۹ درصد از واریانس ادراک از محیط مدرسه توسط خودپنداره تحصیلی و در مجموع ۴۳/۸ درصد از واریانس ادراک از محیط مدرسه توسط خودپنداره تحصیلی و تاب آوری تبیین شد. بر اساس یافته های این پژوهش خودپنداره تحصیلی و تاب آوری میتوانند پیش بین مناسبی برای ادراک از محیط مدرسه دانش آموزان دوره ی ابتدایی باشد