تاثیر میکروسیلیس و الیاف پلی پروپیلن بر بتن سبک خودتراکم حاوی لیکا

امروزه با توسعه تکنولوژی بتن در دنیا و با توجه به کاربرد و مزایای بتن خودتراکم مانند عدم نیاز به ویبره، کیفیت بهبود ساخت، کاهش آلودگی صوتی هنگام اجرا و... استفاده از این نوع بتن به طور روزافزون در حال گسترش است. از طرفی تولید و استفاده از بتن سبک در اعضای باربر سازه ها به دلیل داشتن مزایایی چون کاهش وزن سازه، کاهش ابعاد مقاطع بتن مسلح و... از اهمیت بالایی برخوردار است و به کارگرفتن سنگدانه های سبک در ساخت بتن خودتراکم منجر به ایجاد ویژگی های بتن سبک و بتن خودتراکم در یک ماده ساختمانی به نام بتن سبک خودتراکم (SCLC) می گردد. در این پژوهش مقایسه تاثیر ژل میکروسیلیس الیاف دار (حاوی ۱۰ درصد میکروسیلیس و ۰/۱ درصد حجمی الیاف پلی پروپیلن) به مقدار ۱۰ درصد وزن سیمان (LSGP) و همچنین اثر همین ترکیب (LSFP) نیز به صورت مجزا در آزمایشگاه مورد توجه بوده است. علاوه بر این خواص مکانیکی بتن سبک خودتراکم حاوی لیکا در دو نوع عمل آوری مرطوب و محیط آزمایشگاه مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایش های بتن تازه شامل آزمایش های جریان اسلامپ، T۵۰، قیف Vشکل، جعبه ی L شکل و آزمایش های بتن سخت شده شامل مقاومت های فشاری، کشش (برزیلی)، کشش ناشی از خمش، جذب آب و سرعت عبور امواج اولتراسونیک بر روی نمونه ها صورت گرفت. نتایج نشان می دهد که به کارگیری دو ترکیب LSGP و LSFP، علیرغم کاهش خواص رئولوژیکی، بهبود خصوصیات مقاومتی بتن سبک خودتراکم را به همراه دارد. همچنین با بررسی بر روی خصوصیات مقاومتی بتن سبک خودتراکم می توان نتیجه گرفت ژل میکروسیلیس الیاف دارتهیه شده در مقایسه با ترکیب یادشده به صورت مجزا عملکرد بهتری از خود نشان داده است. همچنین در ادامه مطالعه مشاهده گردید که عمل آوری نمونه های بتن سبک خودتراکم در شرایط محیط آزمایشگاهی در مقایسه با شرایط مرطوب از نرخ افزایش مقاومت بیشتری برخوردار می باشد