پدرسالاری، تجدد تحریف شده و نمایش بدن زنانه: مطالعه ای در شهر رشت

هدف این مطالعه، بررسی منطق حاکم بر کنش های نمایشی بدنی زنان و انگیزه آنان از کسب دارایی زیبایی در جریان زندگی روزمره در جامعه ایران است. برای مطالعه این منطق، از رویکردی تلفیقی، بر محور نظریه «پدرسالاری جدید» هشام شرابی، استفاده شده است که قابلیت ثبت و تحلیل پویایی ها و پیچیدگی های کنش نمایش بدن زنانه را در جریان تعاملات اجتماعی دارد. با توجه به ماهیت تحقیق و با اتکا به رویکرد نظری پژوهش، ۸۲ نفر نمونه با روش گلوله برفی از مراکز تعاملات مناسکی (باشگاه های بدن سازی، آرایشگاه ها و جلسه های مذهبی) در شهر رشت انتخاب شدند. مصاحبه با نمونه ها، با روش مصاحبه نیمه ساختمند انجام شد. براساس نتایج پژوهش، با توجه به ریشه های کنش های نمایشی بدن زنانه، می توان پنج تیپ میانه سنتی مذهبی، تیپ میانه با نگاه شرق شناختی، تیپ شرق شناختی و تیپ فمینیستی. نمایش بدن زنانه در چهار تیپ نخست، تحت تاثیر الگوهای پدرسالارانه «سنتی» یا «جدید» است؛ به طوری که هرچه از تیپ نخست به سوی تیپ چهارم پیش می رویم، حاکمیت الگوهای پدرسالارانه «سنتی» به الگوهای پدرسالارانه «جدید» تغییر می کند. چهار تیپ نخست، با وجود تفاوت ها، در حاکمیت الگوهای پدرسالارانه بر کنش های نمایش بدن مشابه اند و فقط تبپ فمینیستی درمقابل این الگوها جبهه گیری می کند.    تیپ را شناسایی کرد: تیپ رادیکال اسلام گرای سیاسی،