ارتباط تجارب بدرفتاری دوران کودکی و سبک های دلبستگی ناایمن با ویژگی های اختلال شخصیت مرزی:بررسی نقش ذهنی سازی و تنظیم هیجان

هدف این پژوهش بررسی تجارب بدرفتاری دوران کودکی و سبک های دلبستگی ناایمن و ارتباط آنها با ویژگی های اختلالشخصیت مرزی با در نظر گرفتن نقش میانجی گر ذهنی سازی و تنظیم هیجان در این رابطه می باشد.جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان شاغل به تحصیل در دانشگاه های استان کردستان در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۳۹۸ بودند. از میان آنها نمونه ای به حجم ۸۰۰ نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه های آنلاین از طریقشبکه های اجتماعی در بین آنها پخش شد. از دو برنامه رایج WhatsApp و Telegram برای ارسال و پیگیری پرسشنامه ها استفاده گردید. در طراحی پرسشنامه ها از بستر Google Form استفاده شد. از پرسشنامه آسیب های دوران کودکی_نسخه کوتاه شدهپرسشنامه (CTQ_SF)، پرسشنامه سبک های دلبستگی بزرگسالان (RASS) مقیاس غربالگری مک لین (MSI-BPID)، پرسشنامه ذهنی سازی (RFQ)، مقیاس دشواری در تنظیم هیجان (DERS) استفاده شد. در انتها تعداد ۶۲۰ پرسشنامه بازگشت داده شد که با حذف پرسشنامه های مخدوش و نامعتبر، داده های حاصل از ۵۷۶ نفر به عنوان نمونه نهایی مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند. برای تحلیل آماری داده های پژوهش علاوه بر همبستگی، تاثیر مستقیم و غیرمستقیم و واسطه ای توسط روش تحلیلمسیر (Pathway Analysis) با استفاده از نرم افزارهای SPSS و AMOS استفاده شد. یافتهها نشان دادند افرادی که در دوران کودکی توسط مراقبان خود بدرفتاری را تجربه کرده بودند، احتمال اینکه در بزرگسالیسبک های دلبستگی اضطرابی و اجتنابی را داشته باشند و ویژگی های اختلال شخصیت مرزی را به نمایش بگذارند و هم اینکهدر تنظیم هیجان و ذهنی سازی مشکل داشته باشند، بالا می رود. بدرفتاری های دوران کودکی و سبک های دلبستگی ناایمن،اختلال شخصیت مرزی را با میانجیگری متغیرهای ذهنیسازی و تنظیم هیجان بالا می برد.