اثربخشی آموزش شناختی- رفتاری بر ، اهمال کاری تحصیلی و اضطراب اجتماعی دانش آموزان دبیرستانی

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش شناختی رفتاری بر ابعاد کمال گرایی اهمال کاری تحصیلی و اضطراب اجتماعی دانش آموزان بیرستانی است. روش تحقیق نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه مورد مطالعه کلیه ی دانش آموزان کلاس نهم (سه کلاس) دبیرستان رسالت منطقه تبادکان مشهد بودند، که محقق با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ نفر انتخاب و پس از انجام پیش آزمون به طور تصادفی ۱۰ نفر، در گروه آزمایش شناختی- رفتاری و ۱۰ نفر، در گروه کنترل قرار گرفتند که گروه A آموزش شناختی- رفتاری را دریافت کرد و گروه B گروه کنترل بود که در لیست انتظار قرار می گیرد. ابزار به کار رفته در این پژوهش، پرسش نامه های کمال گرایی، اهمال کاری و اضطراب اجتماعی بود. طی ۹ جلسه درمان، هر جلسه به مدت یک ۹۰ دقیقه، آموزش شناختی- رفتاری برای گروه آزمایشی انجام پذیرفت و گروه کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت ننمود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش شناختی- رفتاری بر کمال گرایی دانش آموزان موثر است (P<۰/۰۵). همچنین آموزش شناختی- رفتاری به طور معناداری بر اهمالکاری دانش آموزان موثر است (P<۰/۰۵). آموزش شناختی- رفتاری به طور معناداری بر اضطراب اجتماعی دانش آموزان موثر است (P<۰/۰۵). نتیجه می گیریم مداخله آموزش شناختی- رفتاری، آموزشی موثری برای کاهش کمال گرایی، اهمالکاری و اضطراب اجتماعی دانش آموزان موثر است و می توان از این آموزش در سطح وسیع تر استفاده نمود.