تاثیر آموزش خودمراقبتی بر نگرش و آگاهی دانش آموزان ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف تاثیر آموزش خود مراقبتی بر آگاهی دانش آموزان ابتدایی در شرایط بیماری های واگیردار شهرستان الیگودرز انجام گرفت. لذا با توجه به هدف آن از نوع کاربردی می باشد. در این پژوهش از روش پژوهش نیمه آزمایشی استفاده شد؛ به طوری که دو یا چند گروه مستقل ازلحاظ یک متغیر مستقل مقایسه می شوند. طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه یکی از طرح های آزمایشی است. برای انجام این پژوهش، دو گروه آزمایش و گواه در نظر گرفته شد که در گروه آزمایش کودکان، متغیر مستقل یعنی پروتکل خودمراقبتی را دریافت می کنند و در گروه گواه کودکان هیچ گونه آموزشی دریافت نکردند. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان ابتدایی شهرستان الیگودرز می باشد. با روش نمونه گیری در دسترس ۳۰ نفر از دانش آموزان ابتدایی دختر انتخاب و به طور کاملا تصادفی در گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه کنترل (۱۵ نفر) قرار خواهند گرفت. ملاک های ورود به مطالعه: شامل کودکان مقطع ابتدایی، رضایت نامه کتبی از والدین کودکان، با سواد بودن والدین، عدم مشکل روانی و سابقه بستری در بیمارستان، عدم مشکل شناختی و جسمانی خاص و ملاک های خروج از مطالعه شامل غیبت بیش از دو جلسه در درمان می باشد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سنجش سطح آگاهی و نگرش کودکان از بیماری واگیردار می باشد. آموزش خود مراقبتی طی ۵ جلسه هفتگی (هر جلسه به مدت ۳۰ دقیقه) برای گروه آزمایش به اجرا درآمد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS در دو بخش آمار توصیفی و آمار استنباطی واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد که اثر گروه معنی دار است(۰۵/۰p>). معنی داری اثر گروه نشان می دهد که بین دو گروه آزمایش و کنترل در متغیر نگرش و آگاهی تفاوت معنی داری وجود دارد(۰۵/۰p> ). با توجه به تاثیر مثبت آموزش خودمراقبتی بر آگاهی کودکان پیشنهاد می شود مسئولان و برنامه ریزان کشور از طریق رسانه اقدام به آگاه سازی کودکان در مورد بیماری بیماری واگیردار، شیوع، علائم و راه های پیشگیری و درمان در قالب کلیپ و قصه و داستان های کوتاه اقدام کنند.