بررسی موانع اساسی فراروی آموزگاران تازه کار

در هر کشوری نظام آموزش و پرورش یکی از نظام های مهم اجتماعی است. رسالت این نظام، علاوه بر انتقال میراث فرهنگی و تجارب بشری به نسل جدید، ایجاد تغییرات مطلوب در شناخت ها، نگرش ها و در نهایت رفتار کودکان، نوجوانان و جوانان است. از دیرباز آموزش و پرورش نقش اساسی در تداوم و بقای جامعه بشری از طریق انتقال آداب و رسوم، اعتقادات و ارزش ها، نگرش و رفتارها، دانش ها و مهارت های جامعه ایفا کرده است. مدارس و مراکز آموزشی به عنوان مراکز ثقل و شکل گیری نوآوری، نوآفرینی، کارآفرینی، تعقل، تدبر، تفکر خلاق؛ همچنین وظیفه ی پاسخگویی به نیازهای متغیر و ملون و متحول جوامع و مردم را به عهده دارند و نقش محوری نظام آموزشی در اشاعه فرهنگ و تحول و تدبر بر هیچ کس پوشیده نیست معمولا آموزگارانی که تازه وارد سازمان آموزش و پرورش می شوند در ابتدای امر تجارب کافی و صلاحیت حرفه ای مورد نیاز را ندارند .در ابتدای امر کلاس داری و خود دچار مشکلاتی می شوند و نمی توان از آنان انتظار داشت ،که یادگیری اثربخش را به عمل آورند.آموزگاران تازه کار با مشکلات متعددی روبه رو هستند که با شرکت در دوره های آموزش ضمن و همچنین افزایش مهارت حرفه ای خود می توانند تا حدودی بر این مشکلات غلبه بکنند. اگر آموزگاران توانایی درک وظایف و صلاحیت های خود را داشته باشند امر تعلیم و تربیت آنان کارایی لازم را خواهد داشت.