پیاده سازی مکانیزمی جهت تشخیص میزان سطح استرس در افراد با استفاده از پردازش سیگنال مایوگرام در شبکه های سطح بدن

استرس یکی از مشکلات جوامع کنونی است که در همه ی اقشار جامعه به شدت در حال پیشرفت می باشد و می تواند ریشه ی بسیاری از مشکلات روحی روانی و جسمانی باشد. استرس زمانی در فرد رخ می دهد که فشاری بیشتر از آنچه که به آن عادت داشته است بر او وارد شود. از آنجاییکه استرس عاملی است که می تواند عملکرد افراد را به شدت تحت تاثیر قرار دهد، لذا تشخیص و بررسی استرس در افراد حرفه ای به مقوله ای با اهمیت تبدیل شده است، لذا تشخیص به موقع آن می تواند از آسیب های جدی به افراد جلوگیری به عمل آورد. از جمله روش های تشخیص استرس استفاده از سیگنال های حیاتی می باشد. در این پژوهش از سیگنال حیاتی عصب و عضله یا همان الکترومایوگرافی به منظور تشخیص استرس استفاده شده است. برای این منظور سیگنال عضله ی دوزنقه ای تعداد ۵ نفر از افراد را در دو موقعیت قبل از استرس و در زمان استرس و با استفاده از پارامترهای ریاضی، با توجه به مقادیر و معیار ها و بررسی آنها در افراد مختلف مورد بررسی قرار گرفت. روش پیشنهادی میزان همبستگی سیگنال را ۰۹۷۰/۰ نشان می دهد.