بررسی تاثیر گیاهان دارویی در فضای سبز شهری بر آلودگی محیط زیست

امروزه نقش و اهمیت فضاهای باز و سبز در محیط زیست و کیفیت زندگی مجتمع های زیستی به طور چشمگیری رو به افزایش است. مهمترین اثرات فضای سبز در شهرها تعدیل دما, افزایش رطوبت نسبی, تلطیف هوا و جذب گرد و غبار و کاهش آلودگی زیست محیطی است. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر گیاهان دارویی در فضای سبز شهری بر آلودگی محیط زیست با هدف بهره گیری از گیاهان دارویی بومی مقاوم به آلودگی زیست محیطی با نیاز آبی کم به جای تنوع گیاهی موجود می باشد. در خصوص روش پژوهش با توجه به اهمیت موضوع پژوهش حاضر در این تحقیق به جمع آوری و بررسی مطالعات صورت پذیرفته یک دهه گذشته در حوزه گیاهان دارویی و تاثیر آن بر محیط زیست و با محوریت روش توصیفی- تحلیلی و با رویکرد تحقیقات کتابخانه ای پرداخته شده است. مجموعه اثرات فضای سبز، حضور آنها را در شهر ها اجتناب ناپذیر می کند. یکی از استراتژیها و راهبردهای مقابله با شرایط خشکسالی در فضای سبز شهری استفاده از گیاهان مقاوم به خشک سالی و با نیاز آبی کم همانند گیاهان دارویی است. گیاهان دارویی نسبت به مواد غذایی پر توقع نبوده و مطلب مهم اینکه نیاز آبی کمی دارند و از طرفی برخی از آنها در برابر شوری خاک مقاوم هستند بررسی مطالعات نشان داده است بکارگیری گونه های دارویی در فضای سبز شهری تنوع گونه ها و اکوتیپ ها (از نظر رنگ، فرم، اندازه و سازگاری) را دو چندان میکند و همچنین نقش به سزایی در کاهش آلودگی هوا ایفا میکنند. از انواع گیاه دارویی موثر در کاهش آلودگی زیست محیطی گیاه ژینکو، اقاقیا و فندق در کاهش شدت آلودگی صوتی بسیار موثر هستند و گل سرخ و داتوره فلوراید اطراف کارخانجات را جذب کرده و نسبت به آن تحمل نشان می دهد. گیاه نمدار (زیرفون) به اوزن (O۳) متحمل است.