تاثیر درمان شناختی رفتاری بر کاهش افکار خودآیند منفی، خلق منفی، ادراک حسی ناخوشایند در بیماران مبتلا به سرطان سینه

پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر درمان شناختی رفتاری بر کاهش افکار خودآیند منفی، خلق منفی و ادراک حسی ناخوشایند در بیماران مبتلا به سرطان سینه در شهر کرمانشاه انجام گرفته است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به سرطان سینه شهر کرمانشاه در سال ۱۴۰۱ می باشد. نمونه مورد نظر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده ۲۴ نفر در دو گروه آزمایشی و گواه ۱۲ نفر گروه آزمایش و ۱۲ نفرگروه گواه قرار گرفتند. روش این پژوهش، نیمه ازمایشی و از نوع پیش آزمون - پس ازمون با گروه گواه است. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه افکار خودآیند منفی جونز، حس ناخوشایند مک گیل و امید به زندگی آشنایدر بود. نتایج پژوهش نشان دادند که درمان شناختی رفتاری با توجه به میانگین افکار خودآیند منفی بیماران مبتلا به سرطان سینه گروه ازمایش نسبت به میانگین گروه گواه، موجب کاهش افکار خودآیند منفی گروه آزمایش شده است. درمان شناختی رفتاری با توجه به میانگین خلق منفی بیماران مبتلا به سرطان سینه گروه آزمایش نسبت به میانگین گروه گواه موجب کاهش خلق منفی گروه آزمایش شده است. درمان شناختی رفتاری با توجه به میانگین ادراک حس ناخوشایند بیماران مبتلا به سرطان سینه گروه آزمایش نسبت به میانگین گروه گواه، موجب کاهش ادراک حس ناخوشالیند گروه آزمایش شده است.