بررسی دانش کشاورزان در زمینه مشارکت در مدیریت منابع آب و عوامل مرتبط با آن (موردمطالعه: حوضه سیمینه رود شهرستان میاندوآب)

بخش کشاورزی بزرگ ترین مصرف کننده آب در جهان و ایران است. ازآنجاکه ایران کشوری با محدودیت منابع آب می باشد، ضروری است برای مدیریت بهینه منابع آب برنامه ریزی شود. با عنایت به اینکه هرگونه برنامه ریزی بدون مشارکت کشاورزان موفقیت پایداری نخواهد داشت و دانش و آگاهی کشاورزان با مقوله های مشارکت نقش مهمی در مشارکت آنها دارد، این تحقیق با هدف سنجش دانش کشاورزان در زمینه مشارکت در مدیریت منابع آب و عوامل مرتبط با آن به روش توصیفی همبستگی انجام شد. ابزار اصلی تحقیق پرسشنامه بود که روایی آن با استفاده از نظرات اعضای هیئت علمی مرتبط تائید شد. پایایی ابزار تحقیق با استفاده از پایلوت تست و محاسبه ضریب کرونباخ آلفا (۰/۷۷ و ۰/۸۳) تائید گردید. جامعه آماری تحقیق را کشاورزان بخش مرکزی شهرستان میاندوآب تشکیل دادند که ۱۰۴ نفر از آنها به روش نمونه گیری خوشه ای دومرحله ای با انتصاب متناسب با حجم انتخاب شدند. نتایج نشان داد میزان دانش کشاورزان مورد مطالعه در زمینه مشارکت ۲/۷۷ در مقیاس ۵ سطحی لیکرت بود که نشانگر پایین بودن آن از حد متوسط می باشد. نتایج تحلیل همبستگی پیرسون نشان داد بین دانش کشاورزان در زمینه مفاهیم و زمینه های مشارکت با متغیرهای مشارکت، نگرش به مشارکت، میزان انسجام اجتماعی و روحیه جمع گرایی کشاورزان، نگرش به مشارکت در حفظ و احیای دریاچه ارومیه، شرکت دادن کشاورزان در تصمیم گیری ها و طرح های حفاظت از منابع آب، میزان توجه به آداب و سنن روستاییان، استفاده از ظرفیت های فرهنگی و هنری موجود در کشور برای جلب مشارکت کشاورزان به حفظ منابع آبی، شایستگی مسئولین و کارکنان دولتی در زمینه برنامه ریزی و اجرای طرح های آبیاری، میزان بهره مندی از توصیه های رهبران محلی در رابطه با حفظ منابع آب، استفاده از مروجان با توانایی های بالا برای ارائه اطلاعات درباره روش های صحیح مدیریت آب به کشاورزان، تنوع کشت با محصولات جایگزین با مصرف آب کم، تسهیل قوانین بانکی در زمینه دریافت تسهیلات مربوط به طرح های مدیریت منابع آب رابطه معنی دار و مستقیم وجود دارد.