بررسی ضرورت احداث شبکه زهکشی در اراضی دشت سیستان

طراحی و اجرای طرح های متعدد انتقال آب به دشت سیستان در سال های اخیر شروع شده و همچنان نیز ادامه دارد. از طرف دیگر، شرایط اقلیمی منحصر بفرد دشت سیستان مانند اقلیم خشک و بیابانی، دارا بودن بیش ترین میزان تبخیر سالانه در سطح کل کشور (حدود ۴۷۰۰ میلی متر در سال)، بارندگی اندک (حدود ۵۶ میلیمتر که تقریبا یک پنجم متوسط کشوری می باشد)، دامنه زیاد تغییرات دما در شبانه روز، وزش بادهای موسمی (بادهای ۱۲۰ روزه) همه به نوعی هشدار دهنده بروز و یا ازدیاد مشکلات شوری در این ناحیه هستند. نتایج حاصل از بررسی های میدانی و مطالعات خاکشناسی این منطقه نشان داد که وجود لایه سخت (hard pan) که برای بیش از ۶۵ درصد اراضی زراعی در عمق کمتر از ۲ متر قرار دارد، با اجرای شبکه آبیاری، زهدار شدن اراضی را در پی داشته و با توجه به میزان بالای تبخیر، ازدیاد نمک در خاک سطحی را به همراه خواهد داشت. بعلاوه، شوری و قلیاییت خاک که برای ۸۰ درصد اراضی دشت سیستان در محدوده متوسط تا خیلی زیاد است چنانچه با انجام آبشویی در اثر آبیاری نیز بهبود یابد، با توجه به وجود لایه سخت، در آینده نه چندان دور مجددا به سطح خاک باز می گردد. بنابراین، احداث سامانه زهکشی در کنار شبکه آبیاری در این منطقه ضروری به نظر می رسد.