ضرورت تغییر روش آبیاری در شبکه مغان به عنوان یک اولویت ملی

در مناطق خشک و نیمه خشک، مدیریت مصرف آب برای افزایش بهره-وری از منابع آب قابل استحصال و در دسترس نقش موثری در توسعه پایدار خواهد داشت. انتخاب روش های مناسب توزیع آب در سطح مزارع برای افزایش کارایی آب تحویلی به کشاورزان یکی از راهکارهای مدیریتی موثر در راستای ارتقای بهره وری در بخش کشاورزی به حساب می آید. از طرفی انتخاب سامانه آبیاری مناسب در هر منطقه از کلیدی ترین و مهم ترین مراحل موفقیت طرح های آبیاری می باشد. این پژوهش با هدف ضرورت تغییر روش آبیاری در شبکه مغان به عنوان یک اولویت ملی انجام شد. نتایج حاکی از آن بود که میزان آب صرفه جویی شده با تغییر روش آبیاری از سطحی به تحت فشار و افزایش راندمان آبیاری از ۴۵ درصد به ۷۰ درصد در وسعت ۶۰ هزار هکتار، نیاز ناخالص آبیاری در این بخش از اراضی از ۶۴۰ میلیون مترمکعب به ۴۱۰ میلیون مترمکعب کاهش خواهد یافت و حدود ۲۳۰ میلیون مترمکعب صرفه جویی واقعی در منابع آب کشور اتفاق خواهد افتاد. برآورد اولیه برای تغییر روش آبیاری سطحی به تحت فشار در وسعت ۶۰ هزار هکتار از اراضی شبکه آبیاری و زهکشی مغان، حدود ۱۲۰۰ میلیارد تومان بود. همچنین به دلیل تداوم خشک سالی و کاهش آورد رودخانه ارس، میزان آب تخصیص یافته به شبکه مغان و خدآفرین کاهش یافته است. بنابراین با میزان آب صرفه جویی شده (۲۳۰ میلیون مترمکعب)، می توان وسعت اراضی آبی را به میزان ۳۳۵۰۰ هکتار افزایش داد. با فرض متوسط درآمد حدود ۱۰ میلیون تومان برای هر هکتار، مقدار افزایش درآمد منطقه ناشی از توسعه سطح زیرکشت و افزایش تولید به میزان ۳۳۵ میلیارد تومان در سال به دست می آید.