ششمین کنفرانس بین اللملی مطالعات جهانی در علوم انسانی،مدیریت و کارآفرینی

در عصر جهانی شدن و پیشرفت سریع فن آوری، سرمایه انسانی به عنوان مهمترین سرمایه ی سازمانها قلمداد شدهاست. سرمایه انسانی مجموعه ای از مهارتها، دانش و ویژگی های عمومی افراد در سازمان است و میتواند نشان دهندهظرفیت انجام کار امروز و پتانسیل کار فردا باشد (هیت و دیگران، ۲۰۰۶ ) به منظور استفاده و مدیریت بهینه ی سرمایهانسانی در سازمانها، از نخستین ربع سده بیستم، حوزه اداره امور کارکنان به عنوان مدیریت منابع انسانی متحولگردید (بامبرگر و مشولم، ۱۳۸۴ .) مدیریت منابع انسانی، اصطلاحی است به نسبت جدید؛ زیرا از دهه ۱۹۷۰ متداولشده است. بسیاری از مردم هنگامی که می خواهند به این رشته اشاره کنند، عنوان های سنتی تر آن را مانند مدیریتامور کارکنان، اداره امور کارکنان، و ....را به کار می گیرند. همه این عبارتها به طور اساسی مترادف اند و میتوان آنهارا به جای یکدیگر به کار برد و کاربرد هر یک از آنها به سلیقه شخصی بستگی دارد. با این همه، کسانی هستند کهاعتقاد دارند جایگاه مدیریت منابع انسانی کنونی با حرفه کهنه ای که پیش از آن وجود داشته است بسیار تفاوت دارد