فضای باز شهری و پدافند غیرعامل زلزله

فضاهای باز شهری یکی از مهم ترین پتانسیل های موجود در داخل بافت کالبدی شهرها می باشند که از پتانسیل اسکان موقت جمعیت آسیب دیده پس از بروز بحران برخورداراست . ویژگی هایی چون توزیع نسبتا مناسب در سطوح سلسله مراتبی شهرها، شناخته شده بودن میان شهروندان، برخورداری از فضاهای روباز و سرپوشیده پناهگاهی در درون خود و. . . ازجمله این پتانسیل ها محسوب می گردند.استان فارس و شهر شیراز در بخشی از منطقه لرزهخیز چین خوردگی زاگرس قرار دارد و دارای استعداد لرزهخیزی بالا و پیوسته است . شهرک سعدی واقع در منطقه ۳ شهر شیراز، با وسعتی حدود ۳۱۲ هکتار و جمعیتی معادل ۵۵۰۰۰ نفر،دارای بافت متراکم مسکونی و بس یار فرسوده از نظر کالبدی است که هم ین موضوع، اهمیت مطالعه در مورد آسیب پذیری این شهرک در بحران زلزله را دوچندان می کند. هدف ای ن پژوهش ، بررسی وضعیت ساختمانهای شهرک سعدی شیراز با توجه به معیارهای آسیب پذیری در برابر زلزله است . روش مطالعه در این تحقیق ، توصیفی تحلیلی و نوع آن، کاربردی توسعه ای است . جامعه آماری پژوهش ، کلیه ساختمانهای شهر شیراز و نمونه آماری تحقیق ، ساختمانهای شهرک سعدی شیراز واقع در منطقه ۳ شهرداری این شهر می باشد. برای جمعآوری اطلاعات و داده های مورد نیاز از بررسیهای اسنادی و کتابخانه ای و مطالعات میدانی استفاده شد.نتایج پژوهش حاکی از آن است که شهرک سعدی شیراز با بافت متراکم و فرسوده، نسبت به زلزله آسیب پذیری بالایی داشته و از آرامگاه سعدی به سمت محله های مسکونی و پرجمعیت اطراف، ساختمانها از وضعیت مناسبی برخوردار نیستند که ضروری است نسبت به استانداردسازی و مقاومسازی خانه های مسکونی بیشتر دقت شود. با توجه به زلزله هایی که درگذشته شیراز را تهدید و تخریب کرده است ، این محله ها که بیشترین جمعیت را هم در خود جای داده است ، باید موردتوجه جدی قرار گیرد.