ارزیابی کیفیت فضاهای شهری با رویکرد سنجش میزان رضایت شهروندان در ابعاد اجتماعی و کالبدی ؛ نمونه موردی : منطقه ۱۰ شهر کرج

شهر مجموعه ای از رفتارها و فضای شهری مجموعه ای از رابطه هاست . برنامه ریزی فضاهای شهری در مفهومی عام ارتباط متقابل بین روابط و رفتارهاست . یعنی ضمن آنکه محل همجواری هویت های فردی است دریک زندگی شهری به مثابه مهمترین عامل احراز هویت بوده و بر رفتارها و روابط انسانی تاثیر می گذارد. افزایش کیفیت عناصر کالبدی و اجتماعی فضاهای شهری می تواند حس خوب شهروندان که ترکیبی از امنیت و رضایتمندی ، ادراک زیبایی ، شرایط عینی و شرایط ذهنی ، است را فراهم نماید. در سالهای اخیر، توجه به میزان رضایت شهروندان به عنوان مسئله مهم در برنامه ریزی ، در دستور کار طرح های شهری قرار گرفته ، که این مسئله باعث توسعه فضاهای شهری و ارتقا کیفیت کالبدی و اجتماعی و نیز بهبود شرایط محیطی می شود. از این رو هدف از انجام این پژوهش ارزیابی ابعاد اجتماعی و کالبدی کیفیت فضاهای شهری در منطقه ۱۰شهر کرج با رویکرد سنجش میزان رضایت شهروندان می باشد. روش تحقیق مورد استفاده توصیفی -تحلیلی وکاربردی می باشد. مرور مبانی نظری مرتبط با موضوع از روش کتابخانه ای و به منظور کسب داده های مورد نیاز از متخصصین به شیوه پیمایش میدانی بهره گرفته شده است . همچنین رتبه بندی مولفه های کالبدی و اجتماعی با روش تحلیل سلسله مراتبی صورت گرفت . جهت بررسی تاثیر ابعاد اجتماعی و کالبدی بر میزان رضایت شهروندان و نیز برنامه ریزی براساس اصول و استانداردهای کیفیت فضاهای شهری در ارتقاء میزان رضایتمندی فضاهای شهری سه گزینه در محدوده مورد مطالعه انتخاب شدند و اولویت بندی شدند. نتایج یافته ها مبین آن بوده که گزینه ) A پارک جنگلی جهان نما) با وزن۶۰۵/۰، گزینه C (امام زاده حیدر) با وزن ۲۳۴/۰ و گزینه B (مرکز آموزش منابع طبیعی ) با وزن ۱۶۲/۰ به ترتیب رتبه های اول تا سوم میزان رضایت شهروندان از فضای شهری بر اساس ارزیابی ابعاد کالبدی و اجتماعی را کسب کرده اند.