باز آفرینی باغ ایرانی با رویکرد معماری پایدار

باغ ها به عنوان یک ساختار کامل بیانگر رابطه ی تنگاتنگ میان بستر فرهنگی و طبیعی بوده و نشانه ای از سازگار نمودن و همسو کردن نیازهای انسان و طبیعت است. در گذشته باغ ایرانی بروز توان نهفته محیط و ادراک پیچیدگیهای آن بود خالق باغ با اتکا به دانش تجربی خود فضایی را ایجاد میکرد که باعث بقاء و پویایی بستر طبیعی میشد.هندسه اعمال شده در باغ ایرانی ، به عنوان ابزاری برای انتزاع و تجرید باورهای فرهنگی دانسته می شود، نظام ساختاری هندسی باغ ایرانی تنها به شکل ظاهری به عنوان سامان دهنده و سازمان دهنده کالبد باغ محدود نمی شود بلکه معرفی هست برای تجلی باورها در فرهنگ و معماری ایرانی در جامعه بازشناسی و باز آفرینی باغ ایرانی به معنای به کار گیری تجربیات فرآیند طراحی بابیانی نو استفاده از شیوه هایی پویا و متناسب با پارادایم ها خواستها و نیازهای جاری در هر زمانگذشتهاست که درقالب طرح و آفریدن اثر با مداخله مستقیم انسان پدید آید معماری پایدار یکی از تحولات بسیار مهم با هدف طراحی بنا و فضای طبیعی بر مبنای اصول پایداری و صرفه جویی در مصرف انرژی در حوزه معماری می باشد. با بررسی اصول معماری پایدار و مطالعه شاخصه های باغ ایرانی به این نتیجه میرسیم که باغ ایرانی بهترین رابطه فضای مصنوع و طبیعت است که علاوه بر استفاده از منابع و انرژیهای محلی و پاک و بدون تخریب و نابودی محیط همراه با باز آفرینی و طراحی نو در باغ ایرانی محیطی مطلوب را برای انسان فراهم می آورد.