تبیین تاثیر مولفه های پایداری اجتماعی در طرح توسعه دانشگاه شهید اشرفی اصفهانی

مهمترین وظیفه آموزش، قرار دادن فرد در اجتماع از طریق رشد دادن حس مسئولیت شخصی است ، از آنجا که معماری ، اجتماعی ترین هنر بشری است و بسیاری از نیازهای انسان از جمله نیازهای اجتماعی در ارتباط با جامعه در فضا صورت می گیرد، یکی از دلایل اصلی پیدایش فضا برقراری ارتباط و ایجاد تعامل میان انسان هاست . در این میان یکی از مهمترین ابعاد و ویژگی های فضا، ایجاد فرصت های لازم جهت تعاملات اجتماعی و دیگر مولفه های پایداری اجتماعی می باشد. اهمیت تحقیق حاضر را می توان اینگونه بیان نمود که دانشگاه شهید اشرفی اصفهانی چند صباحی است از حضور آموزنده معماری در فضاهایی بیگانه و بی روح و ناهماهنگ و عدم وجود مولفه های پایداری اجتماعی رنج می برد. لذا با توجه به برنامه ریزی توسعه دانشگاه در آینده نیاز به طراحی و تعریف فضاها و مکانهایی است که بتوان ضمن اینکه دانشجویان در آن آموزش می بینند، مولفه های پایداری اجتماعی را در آن ها تقویت کرد. در مطالعه حاضر از روشهای توصیفی -تحلیلی و راهبرد نمونه موردی استفاده شده است . این تحقیق ، کاربردی و هدف آن تبیین تاثیر مولفه های پایداری اجتماعی در طرح توسعه دانشگاه شهید اشرفی اصفهانی است که از طریق مطالعات کتابخانه ای (اسنادی )، تنظیم پرسشنامه برای متخصصین و کاربران دانشگاه شهید اشرفی اصفهانی و تحلیل و تفسیر نتایج و بررسی نمونه موردی بر اساس مولفه های پایداری اجتماعی انجام شده است . نتایج این تحقیق نشاندهنده این موضوع می باشد که از میان مولفه های پایداری اجتماعی ، تعاملات اجتماعی ، تعلق مکانی ، فضاهای جمعی و احساس امنیت از اهمیت بیشتری برخوردارند که طبق بررسی های انجام شده و نتایج حاصل از پرسشنامه در وضع موجود دانشگاه شهید اشرفی اصفهانی کمتر به آن توجه شده است و مشکلاتی از قبیل کمبود تهویه و نور کافی در سلف و تریا و ارتفاع نامناسب سقف آنها و ...وجود دارد که در پایان پیشنهاداتی برآمده از یافته های پژوهش ، در راستای ارتقای پایداری اجتماعی در طرح توسعه دانشگاه شهید اشرفی اصفهانی ارائه شده است .