سنجش میزان رضایتمندی دانشجویان دانشکده معماری از اجتماع پذیری در فضاهای دانشگاهی (مورد مطالعاتی : دانشگاه شهید اشرفی اصفهانی )

نقش محیط آموزش معماری در پرورش استعدادهای دانشجویان معماری به عنوان معماران حرفه ای آینده حائز اهمیت است ؟ با توجه به تاثیر محیط کالبدی آموزش معماری بر یادگیری دانشجویان مربوطه ، ضرورت دارد تا مولفه های موثر در این رابطه شناخته شود. در خصوص آموزش معماری ، نقش تعاملات و روابط میان دانشجو و استاد حائز اهمیت است ؟ اجتماع پذیری به عنوان قابلیتی کیفی از محیط آموزشی می تواند امکان تعاملات اجتماعی بین دانشجویان معماری با اساتید و نیز با یکدیگر را افزایش داده و موجب ارتقاء فرآیند یادگیری معماری گردد. هدف از این مطالعه ، بررسی سنجش میزان رضایتمندی دانشجویان دانشکده معماری دانشگاه شهید اشرفی اصفهانی از اجتماع پذیری در فضاهای دانشگاهی می باشد؟ لذا پس از شناخت مفاهیم اولیه در مورد اجتماع پذیری و تعاملات اجتماعی و نیز محیط آموزش معماری عوامل و سنجه های موثر بر اجتماع پذیری در محیط آموزش معماری استخراج شد. نتایج به دست آمده عوامل موثر بر اجتماع پذیری در محیط آموزش معماری را به صورت شش دسته کلی نشان داد که عبارتند از: عناصر فیزیکی ، عوامل فضایی -معماری ، معانی زیباشناختی ، احساس امنیت ، معنایی -ادراکی و عملکردی ؛ فعالیتی . سپس از طریق توزیع پرسشنامه میان افراد نمونه که با استفاده از روش کوکران انتخاب شده بود، به بررسی زیر مولفه های هر یک از این شش دسته بر رضایت دانشجویان و متخصصین دانشکده از میزان اجتماع پذیری فضاهای موجود در دانشکده پرداخته شد. نتایج به دست آمده از طریق آزمون T تک نمونه ای نشان دهنده رضایت نسبی دانشجویان از اجتماع پذیری در فضاهای دانشگاه می باشد که از میان تمام مولفه های موثر بر اجتماع پذیری ، بیشترین میزان رضایت را ابعاد و اندازه، دما و شرایط صوتی مطلوب به خود اختصاص داده اند.