پیاده راه سازی دربافت شهری و تاثیرآن برحس تعلق شهروندان نمونه موردی (مقایسه خیابان راهنمایی با پیاده راه جنت مشهد)

پژوهش حاضر، رابطه میان پیاده راه سازی و حس مکان را مورد بررسی قرار می دهد. پس از بررسی و تحلیل ویژگی ها و اصول طراحی و جانمایی یک پیاده راه شهری مناسب به تاثیرات پیاده راه سازی بر حس تعلق در جامعه مورد تحقیق می پردازد و در انتها به این سوال پاسخ می دهدکه آیا در جامعه مورد تحقیق ،نیازسنجی ایجاد پیاده راه ها در فضای شهری مد نظر احساس می شود؟روش این پژوهش ، کمی -کیفی و توصیفی است .در ابتدا، اصول و معیارهای پیاده راه سازی و حس مکان از نوشتارهای مربوط به طراحی شهری استخراج شده است ؛ سپس مبانی پیاده راه سازی بر پایه جنبه های حس مکان، رد ه بندی شده و معیار هایی برای بهبودبخشی حس مکان با کمک پیاده راه سازی تعیین شده است .یافته های اصلی با ایجاد پرسش از جامعه مخاطب این نوشتار به ارزیابی رسید و این مسئله که رابطه مستقیمی میان پیاده را هسازی و حس مکان برقرار است به استنباط رسید .در پژوهش پیش رو برخی از این معیار ها به این صورت به دست آمده اند: پوشش طبیعی ، تنوع و مرزبندی فضایی ، انداز هها، شیوه آمیختگی بدن هها با گذر، تنوع بصری ، یادمان ها و دریافت های غیربصری ، آرامش و آسایش ، تعامل مردمی ، کاربری ها و شیوه دسترسی به آنها .با این معیار های کیفی می توان به ارزیابی لزوم پیاده را هسازی در جوامع شهری پرداخت .ارزیابی حس مکان با این معیار ها برای فضاهای دیگر نیز قابل به کارگیری است .پیاده راه سازی درست ، برنامه ریزی شده و گام به گام می تواند حس مکان را در جامعه مورد مطالعه بهبود بخشد.