آشنایی با انواع اختلال نارسانویسی (دیسگرافیا) در دانش آموزان ابتدایی و شیوه های درمانی آن

یادگیری کلمات و جملات و نوشتن شکل صحیح آن ها یکی از اهداف اصلی آموزش در دوره ابتدایی است . در این مرحله ، طبیعی است که هر دانش آموزی دچار مشکلاتی در نوشتن باشد. اما اگر این مشکلات به حدی باشد که یادگیری دانش آموز را تحت تاثیر قرار دهد از آن تحت عنوان اختلال نارسانویسی (Dysgraphia) یاد می کنند. اختلال نارسانویسی یکی از رایج ترین اختلالات یادگیری در دانش آموزان است که به مشکلات در مهارتهای نوشتاری مربوط می شوداغلب . دانش آموزانی که دچار این اختلال هستند دست خط های نامرتبی دارند، کلمات را به صورت مبهم و ناخوانا می نویسند و در دیکته نویسی نیز ضعیف عمل می کنند. طبق تحقیقات به عمل آمده، حدود ۷ تا ۱۵ درصد دانش آموزان از اختلال نارسانویسی رنج می برند. به همین دلیل بسیار ضروری است که معلمان با این اختلال و نحوه حمایت از این دانش آموزان بیشتر آشنا شوند. محققان دانشگاه جان هاپکینز معتقدند که اگرچه اختلال نارسانویسی بسیار شایع است و تاثیرات منفی آن بر روی دانش آموزانی که دچار این اختلال هستند کاملا مشخص است ، اما هنوز به به این موضوع توجه کافی نشان داده نشده است . نارسا نویسی یا دیسگرافیا یک ناتوانی یادگیری است که با مشکلات نوشتن مشخص می شود، مانند اختلال در دست خط ، املای ضعیف و مشکلات در انتخاب کلمات مناسب برای استفاده. نارسانویسی می تواند کودکان یا بزرگسالان را تحت تاثیر قرار دهد. کودکان مبتلا به نارسانویسی ممکن است گاهی ناتوانی ها یا اختلالات یادگیری دیگری نیز داشته باشند. هنگامی که در بزرگسالی رخ می دهد، آن رامعمولا به دنبال یک تروما، مانند سکته مغزی، و پزشکان ممکن است به آن به عنوان آگرافیا اشاره کنند.