شناسایی رفتارهای پرخاشگرانه دوران کودکی و نوجوانی و راهکارهای علمی به منظور بهبود آن ها

پرخاشگری به رفتاری گفته می شود که طی آن به چیزی آسیب بزند. آن چیز می تواند شخصی دیگر، حیوان یا اشیا باشد. طبق گفته ی سازمان بهداشت جهانی ، کسی که به صورت عمدی از نیرو یا قدرت بدنی ، تهدید یا ایجاد ترس در خود و دیگری به صورت عمدی علیه یک نفر یا یک گروه استفاده کند و موجب آسیب جسمی ، روانی ، عدم رشد و تکامل و حتی مرگ شود، پرخاشگر گفته می شود. هر فردی اگر خواهد از نیرو و قدرت جسمی یا روحی خود برای رسیدن به این اهداف استفاده کند، ولو به نتیجه برسد یا خیر، دچار این آسیب رفتاری است و نیاز به یاری دارد. دانش اموزان، در هر مقطعی ممکن است این رفتارها را از خود نشان دهند. امید است که اگر این رفتارها در مراحل بروز با برخورد صحیح مواجه شوند کم رنگ و کم رنگ تر گشته و به کلی نابود شوند. به همین خاطر، نحوه برخورد با دانش آموز پرخاشگر حتی در سال های دبستان ضروری و مهم است . از این رو می توان گفت رفتارهای تهاجمی یا پرخاشگرانه از شایعترین اختلالات رفتاری انسان است . براساس بررسی های انجام شده، درصد زیادی از مشکلات رفتاری کودکان تحت عناوین مختلف به پرخاشگری مربوط می شود. وجود نظریات متنوع در این مورد حاکی از پیچیدگی موضوع است .از نظر علمی باید گفت پرخاشگری یک کشش و یا یک گرایش درفرد است که به صورت زدن، کشتن و ویران کردن خود را نشان می دهد. امری که فرد به عنوان عکس العمل از خود بروز می دهد به گونه ای است که باید گفت مناسب عمل و یا رفتار طرف مقابل نیست . ظاهر این امر نشان دهنده یک شورش و انقلابی در درون فرد و حاکی از وجود احساساتی است که فردگویی از بازگو کردن آن وحشت دارد.رنجی در درون او وجود دارد که قادر به رفع و جبران آن نیست و ناگزیر تلافی آن را سر دیگران در می آورد اگرچه در مواردی این زجر دادن متوجه خودش نیز می شود. فروید معتقد است پرخاشگری امری غریزی و فطری بوده و انسان از هنگام تولد این نیرو را با خود به دنیا می آورد.